Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

stop police violence

Ανεπιβεβαίωτη (μέχρι τώρα) πληροφορία, από το Αλεπούδα blog

Χωρίς Αιτία! Ξυλοδαρμός και σύλληψη κοπέλας μπροστά στη μητέρα της


Το κείμενο είναι της Xripol


Η Ιστορία

Η Μυρτώ είναι μία φίλη 26 χρονών που εργάζεται και κάνει το μεταπτυχιακό της στο Brighton της Αγγλίας. Εδώ και λίγες μέρες έχει έρθει στην Αθήνα για τις γιορτές. Είναι ζωντανός άνθρωπος, καλλιτέχνης, ιδεολόγος, χορτοφάγος, φιλική, γεμάτη ιδέες και όνειρα...
Είναι καλή ερασιτέχνης φωτογράφος και συνήθως κυκλοφορεί με τη φωτογραφική της μηχανή. Το Φεβρουάριο σκοπευει (ή σκόπευε...) να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα.

Στο δρόμο:
Εχθές, Δευτέρα 15/12 λίγο πριν τις 2:00 το μεσημέρι, περπατούσε βιαστικά μαζί με τη μητέρα της για να προλάβουν ανοικτή την τράπεζα. Το σπίτι τους είναι στου Γκύζη, κάποιους δρόμους πίσω από την Ασφάλεια. Ήθελαν να πάνε στη στάση μετρό των Αμπελοκήπων. Δύο δρόμους πάνω από την Γ.Α.Δ.Α, τους σταμάτησαν τα Μ.Α.Τ, λέγοντάς τους να μην προχωρήσουν άλλο, αλλά να πάνε από άλλο δρόμο. Η μητέρα της κοντοστάθηκε και έπιασε την κουβέντα με έναν αστυνομικό, ρωτώντας τον ποιά στάση μετρό είναι ανοικτή, από ποιό δρόμο να πάνε κλπ.
Η Μυρτώ στάθηκε κι εκείνη, περιμένοντάς την στο απέναντι πεζοδρόμιο.
Τότε ένας «άνδρας» των ΜΑΤ την πλησίασε λέγοντάς της «τι κάνεις εδώ ρε κωλόπαιδο?! Δεν σου είπαμε να φύγεις από δω?!». Η Μυρτώ εκνευρίστηκε με τον τρόπο του και έκατσε εκεί φωνάζοντας «περιμένω τη μητέρα μου (δείχνοντάς την), είτε το πιστεύεις είτε όχι!».
Μετά από μισό λεπτό, μπροστά στα μάτια της μητέρας της, τέσσερεις άνδρες των ΜΑΤ ήρθαν κατά πάνω της. Της έριξαν κλωτσιά στην πλάτη κι εκείνη έπεσε στο δρόμο. Η Μυρτώ είναι λίγο πάνω από 50 κιλά. Όπως είναι φυσικό, άρχισε να φωνάζει και να τους βρίζει. Η μητέρα της άρχισε να φωνάζει πανικόβλητη και να τους παρακαλάει να αφήσουν ήσυχη τη Μυρτώ.
Κάποιοι άνδρες των Μ.Α.Τ τη σταματούσαν από το να πάει κοντά στην κόρη της, όσο οι άλλοι τέσσερεις είχαν γυρίσει το χέρι της Μυρτούς πίσω από την πλάτη κρατώντας την κάτω στο δρόμο. Την κλωτσούσαν στην κοιλιά, στα πόδια, στα πλευρά, βρίζοντάς την χυδαία και σεξιστικά!
Εκείνη αντέδρασε και προσπάθησε να τους ξεφύγει. Τέτοια ήταν η οργή της που τα κατάφερε για λίγο, παρόλο που στην προσπάθεια της παραλίγο να χάσει το χέρι της. Οι αστυνομικοί όμως ήταν πολλοί. Εκείνη την ώρα ήρθαν στο μέρος της «οι άνδρες με τα μπλε» (με κράνη κλπ) και της είπαν «προσαγωγή!». Η Μυρτώ τους είπε –εξουθενωμένη από το ξύλο αλλά και οργισμένη-, «εντάξει, μόνο μην με αγγίζετε! Θα περπατήσω μόνη μου».
Τότε ένας απ’ αυτούς πήγε από πίσω της και έκανε πάνω της την κλασική χυδαία κινήση προσποίησης σεξ.
Στο δρόμο για την Γ.Α.Δ.Α την έβριζαν (λέγοντάς της το πώς θα την γ...) κι έφαγε κι άλλη κλωτσιά στην πλάτη. Η μητέρα της ακολουθούσε.
Κάθε τόσο η Μυρτώ τους ρωτούσε γιατί κατηγορείται, αλλά κανείς βέβαια δεν της έλεγε.
Όταν έφτασαν, δεν άφηναν τη μαμά της να ανέβει μαζί με τη Μυρτώ (και τη συνοδεία της), αλλά ένας (πιο «καλός») τελικά την άφησε.

Στη Γ.Α.Δ.Α:
Στον 11ο όροφο της Ασφάλειας γινόταν χαμός. Πολλά παιδιά, που τα τραβούσαν από δω κι από κει.
Τη Μυρτώ την έβαλαν σε ένα δωμάτιο (φυσικά αφήνοντας απ’ έξω τη μαμά), που είχε 2 καναπέδες. Στον ένα καθόταν ένας έφηβος 17 χρονών –όπως έμαθε αργότερα η Μυρτώ- που έκλαιγε ασταμάτητα (όσο ήταν εκεί η Μυρτώ, αυτό το παιδί -με σπασμένα τα νεύρα- δεν σταμάτησε καθόλου να κλαίει). Στο δωμάτιο ήταν 2 άνδρες γύρω στα 30, καλοβαλμένοι και μοντέρνα ντυμένοι. Είπαν στη Μυρτώ να κάτσει στον ένα καναπέ. Αμέσως της είπαν (βρίζοντάς την) να σηκωθεί και να πάει να κάτσει στον άλλο καναπέ. Η Μυρτώ δεν μιλούσε. Με το που σηκώθηκε για να πάει στον άλλο καναπέ (δίπλα στο παιδί που έκλαιγε) την κλώτσησαν στην πλάτη.
Η Μυρτώ έμεινε στην Ασφάλεια γύρω στις 3,5 ώρες. Όσο ήταν σ’ αυτό το δωμάτιο, οι μπάτσοι δεν την κτύπησαν ξανά, με κλωτσιές. Της έκαναν ψυχολογικό πόλεμο, εξευτελίζοντας την προσωπικότητά της. Πλησίαζαν το πρόσωπό τους γύρω στα 10 εκατοστά από το δικό της και αποκαλώντας την ...διάφορα, της περιέγραφαν το πως θα «ασελγήσουν» επάνω της. Κάθε τόσο της τραβούσαν τα μαλλιά.
Όταν ρώτησε πόσο θα κρατήσει αυτό κι αν αργούν πολύ ακόμα, ο ένας της είπε να τον ξαναρωτήσει το ίδιο πράγμα όταν θα την π... όλοι μαζί.
Επειδή βρήκαν στην τσάντα της τη φωτογραφική μηχανή, τη ρωτούσαν επίμονα κάθε λίγο αν είναι δημοσιογράφος. Όταν η Μυρτώ έλεγε ότι δεν είναι, την έβριζαν.
Δεν είχε μαζί της ελληνική ταυτότητα, αλλά είχε χαρτιά (ταυτότητα από τη σχολή της, πάσο κλπ) από την Αγγλία. Η μητέρα της είχε ταυτότητα μαζί της.
Όταν είδαν αυτά τα χαρτιά, έδειξαν πιο εξοργισμένοι και τη ρωτούσαν τι γυρεύει στην Ελλάδα!
Η Μυρτώ τους είπε ότι ήρθε στην πόλη της, για να κάνει Χριστούγεννα με τη μητέρα της, αλλά εκείνοι της έλεγαν ότι δεν την πιστεύουν και ότι είναι ξένος δημοσιογράφος, σκουλήκι κλπ...
Είδαν τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει αυτές τις μέρες και ήθελαν να κατασχέσουν την κάρτα μνήμης της μηχανής, αλλά η Μυρτώ δεν την έδινε. Επειδή έχει σχετικά καλή Digital SLR μηχανή, την ειρωνευόντουσαν για το πώς είχε τέτοια μηχανή, ενώ δεν είναι δημοσιογράφος και πώς την αγόρασε, πόσο κοστίζει και τέτοια...
Αργότερα, μπήκε στο δωμάτιο η δικηγόρος του 17χρονου. Αμέσως μαζεύτηκαν λίγο οι μπάτσοι και έγιναν πιο «ευγενικοί». Έκανε κάποιες συνεννοήσεις για το παιδί. Όπως άκουσε η Μυρτώ, το παιδί είπε ότι αστυνομικοί έβαλαν πέτρες στις τσέπες του, καθώς τον ανέβαζαν στον 11ο όροφο... (αυτός όπως είπαμε, δεν σταμάτησε καθόλου να κλαίει).
Μετά η δικηγόρος πλησίασε τη Μυρτώ. Τότε τη σταμάτησαν οι μπάτσοι, λέγοντάς της ότι η κοπέλα εκπροσωπείται ήδη και ότι ο εκπρόσωπος της είναι απ’ έξω.
Η δικηγόρος απάντησε ότι απ’ έξω είναι η μητέρα της κοπέλας κι ότι μόλις τη διόρισε δικηγόρο και της Μυρτούς, όταν είδε ότι έμπαινε στο δωμάτιο ως δικηγόρος του άλλου παιδιού.
Είπε στη Μυρτώ να μη φοβάται.
Έκανε κάποιες συνεννοήσεις, χαρτούρα κλπ. Η κατηγορία της τελικά ήταν «αντίσταση κατά της αρχής».
Την άφησαν να φύγει. Ο 17χρονος έμεινε εκεί.
Μετά πήγε στο νοσοκομείο. Στον Ερυθρό Σταυρό που εφημέρευε. Ήταν γεμάτο έφηβους.
Η Μυρτώ, που δεν μπορεί και τα νοσοκομεία, έφυγε μετά από λίγο χωρίς να βγάλει ακτινογραφία. Ήθελε μόνο να πάει σπίτι της και να βγάλει τη βρωμιά από πάνω της. Το μόνο που ήθελε απεγνωσμένα, ήταν να πλυθεί. Κι ας πόναγε παντού.

Έξω από το δωμάτιο στον 11ο όροφο, μπροστά στη δικηγόρο, ένας αστυνομικός της έκανε το εξής χιούμορ:
«σκέψου και την καλή πλευρά. Σε φέραμε εδώ γιατί σε περάσαμε για 10 χρόνια νεώτερη!»

Επίλογος:
Πώς αισθάνεται η Μυρτώ; Μόνο όποιος έχει ζήσει κάτι τέτοιο μπορεί να την καταλάβει.
Μου είπε ότι αισθάνεται άδεια. Σαν μετά από βιασμό. Πιο πολύ απ’ όλα την τρόμαξε ο εαυτός της. Αυτό μου είπε. Από άνθρωπος δυναμικός, αλλά ειρηνιστής, είδε τον εαυτό της να θέλει να σκοτώσει. Δεν ήθελε να πετάξει πέτρα ή να διαμαρτυρηθεί. Μετά από λίγο δεν τους μιλούσε καθόλου. Δεν τους απαντούσε. Ήθελε μόνο να τους σκοτώσει με τα ίδια της τα χέρια. Τίποτ’ άλλο. Αυτό την τρόμαξε πιο πολύ απ΄ όλα.
Μετά αμφισβήτησε το νόημα των ονείρων της.

Η Μυρτώ, εκεί που περπατούσε με τη μητέρα της, σωφρονίστηκε από την κρατική μηχανή.


Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

Πάει μακρυά η βα-ΛΙΤΣΑ

LITSA-3.mp3 -

Είναι χαρακτηριστική η πολιτικάντικη ατάκα που χρησιμοποιείται από τους δήθεν υπέρ άνω του ελληνικού πολιτικού στίβου. “Η λάσπη επιστρέφει σε αυτόν που την εκτοξεύει”.

Από την άλλη η λαϊκή σοφία λέει ο,τι “ η ζωή είναι απρόβλεπτη και γεμάτη ανατροπές”.

Κάπου εκεί κινείται και το ρητό “ μηδέν από του τέλους μακάριζε”...

Εδώ και ήμερες μου έρχεται στο μυαλό ένα τραγούδι του Γ.Μ.Μαρίνου (στον οποίο έχω ήδη αναφερθεί, ενώ επίσης δικό του τραγούδι θα ανεβάσω και στο επόμενο επετειακό ποστ). Το γεγονός είναι ο,τι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Σηκώνουμε κεφάλι, τραβάμε ξανά προς την δόξα, χορτασμένοι από οράματα και ελπίδες, αλλά στο τέλος χύνουμε (ή κάποιοι άλλοι χύνουνε )την καρδάρα με το γάλα και όλα ξανά από την αρχή, ή περίπου από την αρχή.
Μου αρέσει η αλληγορία που υφέρπει από τους στίχους.Ο Μαρίνος διαλέγει τις λέξεις μία- μία πολύ εύστοχα. Όλο το κομμάτι κινείται στην ομοιοκαταληξία Λίτσα - βαλίτσα, και πλάθεται μια κωμικοτραγική ιστορία με μάλλον μη αναστρέψιμη ηθικά κατάληξη. Το τραγούδι γραμμένο στην δεκαετία του 70, όπου το κύμα μετανάστευσης (και κατά συνεπεία η αναζήτηση του ονείρου μιας καλύτερης ζωής) ήταν σε πλήρη ανάπτυξη. Τότε λοιπόν ο νέος που ενώ αγαπούσε την Λίτσα, την παράτησε για να αναζητήσει το όνειρο. Φυσικά η εκπλήρωση του ονείρου πολλές φορές απαιτεί την καταπατήσει πτωμάτων, την εκμετάλλευση, και ίσως παρανομία.
Ο νέος λοιπόν βρήκε τρόπο να βγάλει εύκολο χρήμα, και φυσικά να ξεχάσει την ταπεινή του καταγωγή. Αναπτύχθηκε, δημιούργησε υλική περιουσία, αλλοτριώθηκε ηθικά. Αλλά είπαμε και στην αρχή. Μηδέν από του τέλους μακάριζε...

Ο καθένας μπορεί να τοποθετήσει στην θέση του “νέου” άτομα που ασκούν εξουσία, άτομα που μοιράζουν αφειδώς υποσχέσεις, αυτούς που έχουν φιλοδοξίες, αλλά όχι ικανότητες και ούτε ηθικές αναστολές.

Η Λίτσα, μπορεί αλληγορικά να είναι, (κατά τους Wolf Bierman- Δημ. Κούρτοβικ ) “ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος με κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος αυτός που συνηθίζει την κάθε βρωμιά, αρκεί να έχει γεμάτο το ντορβά"

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ. ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΜΠΛΟΓΚ ΤΟ ΚΑΘΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ.

ΛΙΤΣΑ

Όταν ήτανε νιος αγαπούσε τρέλα κάποια Λίτσα

στα είκοσι τέσσερα αυτός και στα είκοσι αυτά κοπελίτσα

μαύρη μοίρα σκληρή δίχως φράγκο , δουλεία και οφίτσια

και αλλάζει μια μέρα την Λίτσα με μια βαλίτσα


Για τα ξένα τραβάει και αφήνει ξοπίσω την Λίτσα

που είχε όνειρα χίλια και λίγη μα λίγη κοιλίτσα

να προσμένει αυτόν να γυρίσει με μια βαλίτσα

την βαλίτσα ν' αφήσει και να πάρει την άμοιρη Λίτσα


Άκου τώρα αυτόν που δεν είχε μαζί του Λίτσα

και στον δρόμο κοιμόταν παρέα με μια βαλίτσα

βρήκε λέει μια μέρα δουλεία μια ωραία δουλίτσα

μια κοκότα μικρή μια μικρή με λεφτά κοκοτίτσα.


Την άλλη ήμερα. Μυτερό υπόδημα και γραβάτα με χρυσή καρφίτσα

πεντακόσια στην τσέπη δουλεία σταθερή η κοκοτίτσα

στα σκουπίδια η Λίτσα, συγνώμη στα σκουπίδια η βαλίτσα

τα παλιά δεν χωρούν για να μπουν στην καινούρια βιλίτσα.


Μα ένα βράδυ χτύπα το κουδούνι και να η κοκοτίτσα

του είχε φέρει δουλεία με καινούρια στην δουλεία κοπελίτσα


που την βρήκε στον δρόμο κρατούσε και μια βαλίτσα

είχε και ένα παιδάκι μικρό και την λέγανε ΛΙΤΣΑ.

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008

Μάσκες

MASKES.mp3 -
Καλά θα ήταν, αλλά οι γνώσεις που έχω για τα οικονομικά θέματα τους δείκτες και τις αναλύσεις αυτών είναι πολύ περιορισμένες. Βέβαια έχω την αίσθηση ότι δεν χρειάζονται ειδικές γνώσεις για να αντιληφθεί κανείς το γελοίο της κατάστασης στην παγκόσμια οικονομία σήμερα. Είναι φιλότιμες οι προσπάθειες για μια ακόμη φορά των δαιμόνιων δημοσιογράφων (οι οποίοι έχουν γνώση για τα πάντα), να αποπροσανατολίσουν το κοινό. Ακούμε λοιπόν καθημερινά για Golden Boys για χρηματιστές για την πίεση στις αγορές για
την χρεοκοπία κολοσσών και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Όλη η υφιστάμενη κατάσταση μου θύμισε ένα τραγούδι του Βαγγέλη Γερμανού από τον δίσκο “Τα μπαράκια” . Φυσικά ο ποιητής δεν υπονοούσε κάτι τέτοιο , όταν το 1981 έγραφε το τραγούδι, ούτε που φανταζόταν πόσο ταιριαστό με την παρούσα κατάσταση θα ήταν. Προφανώς σε άλλες μάσκες αναφέρονταν, αλλά τουλάχιστον τότε γνωρίζαμε ποια πρόσωπα έκρυβαν από πίσω αυτές οι μάσκες. Ο στίχος σήμερα παρουσιάζει μου αλληγορικά πολλές ομοιότητες κατά την γνώμη , καθώς το καρναβάλι τέλειωσε, κι αυτοί ακόμη μάσκες πουλάνε στο παζάρι. Θα τους ξαναβρούμε λοιπόν μπροστά μας σε καινούρια παζάρια, και φυσικά δεν θα μπορούμε καν να τους αναγνωρίσουμε για να φυλαχτούμε
Τούτοι οι αρκουδιάρηδες με τα ταμπούρλα, τούτοι οι καρνάβαλοι με τις μάσκες, τούτοι με τα στόματα τα φαρδιά, που τίποτα δεν δείχνουν να παίρνουν χαμπάρι. Αυτοί που φρόντισαν να εξαφανιστεί το οικονομικό μοντέλο του υπαρκτού σοσιαλισμού, αυτοί που κατατρόπωσαν οικονομικά όλες τις χώρες που εφάρμοζαν διαφορετικό οικονομικό σύστημα, αυτοί που φρόντισαν να ενημερώσουν όλο τον κόσμο για την πτώση του αντίπαλου οικονομικού συστήματος, είναι εκείνοι που κατέστρεψαν και το δικό τους. Και σήμερα “ μες το κενό και μες την ζάλη”,όλοι οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ κάνουν γαργάρα την πτώση του υπαρκτού καπιταλισμού την οποία ουσιαστικά βιώνουμε τις τελευταίες εβδομάδες.

Δεν είμαι υπέρ του ενός ή του άλλου μοντέλου. Να εξηγούμαστε. Αντίθετος στην κοροϊδία είμαι και στην λάσπη.
Γιαυτό όλους τούτους τους παγκόσμιους φωστήρες , είναι καιρός τους μαζέψει ο σκουπιδιάρης...


υσ. “Τον δρόμο αφήνω χάνομαι στα στενά παρέα με έναν σκουπιδιάρη”....

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008

Κύριε Υπουργέ ... τα υπουργεία σας



Από την Ελευθεροτυπία της Πέμπτης 11-9-08 (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΕΔΩ)
χωρίς σχόλια...


Ένας στους 5 δεν βγάζει το ψωμί του!!!
...Ένας στους 4 συνταξιούχους, ένας στους 3 ανέργους και 290.000 ενεργοί πολίτες δεν κερδίζουν το «ψωμί» τους, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας...

...Συνολικά 2.100.000 πολίτες, το 21% του πληθυσμού, καλούνται να τα βγάλουν πέρα με λιγότερα από 404 ευρώ τον μήνα (το άτομο) ή 11.864 ευρώ το χρόνο (11.864 ευρώ για τετραμελή οικογένεια) με βάση τις τιμές του 2006. Το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό στην Ευρώπη των 27, μετά τη Λετονία (23%), ενώ ο μέσος ευρωπαϊκός όρος περιορίζεται στο 16%...

...Το 36,2% των εργαζομένων αμείβεται από το Δημόσιο. Και η κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη να διορίζει για να μειώσει την ανεργία και να ικανοποιήσει την κομματική πελατεία. Όμως το 2007 δύο στους τρεις προσληφθέντες ήταν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και ιδιαιτέρως με συμβάσεις 7-12 μηνών. Πρέπει να κρατούνται όμηροι εν όψει πολιτικών εξελίξεων (εκλογών κ.λπ.)...

...Το 2004 οι μισθωτοί και συνταξιούχοι εισέφεραν το 44% του συνολικού φόρου, ενώ στη συνέχεια τα βάρη τους αυξήθηκαν στο 50,1% (2006). Αντιθέτως, οι επιχειρήσεις από το 43% των φόρων που κατέβαλλαν (το 2004), ο κ. Αλογοσκούφης τούς ξαλάφρωσε. Το ποσοστό επιβάρυνσης έπεσε στο 36,3% το 2006...

...Παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, υπάρχουν φτωχοί και στο δημόσιο τομέα, δεν... πιάνουν όμως τον ιδιωτικό τομέα. Το 30% βρίσκεται κάτω των 1.000 ευρώ (καθαρά) το μήνα και το 37% από 1.000 έως 1.250 ευρώ. Έτσι, το 10% βρίσκεται κάτω από το όριο φτώχειας, αλλά στον ιδιωτικό τομέα τα πράγματα είναι χειρότερα: το 22% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας...



υσ. Δεν θα έλεγα ο,τι είμαι ας πούμε φίλος της μουσικής που παίζουν οι Goin' Through ,άλλα το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας το άρθρο ήταν ο τίτλος του πόστ, που αποτελεί στίχο του κομματιού αυτού.

Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2008

2ο Φεστιβάλ Τάνγκο Θεσσαλονίκης

Romina Godoy & Leandro Palou
Sebastian Achaval & Roxana Suarez


Οι διοργανωτές είναι καλά φιλαράκια και είμαι αρωγός στην προσπάθεια τους. Αύριο ξεκινά το 2ο Φεστιβάλ Τάνγκο στην Θεσσαλονίκη. Το φεστιβάλ παρουσιάζει ενδιαφέρον, τόσο για εκείνους που θα ήθελαν να αποκτήσουν αργεντίνικο ρυθμό, κίνηση και χορευτική χάρη, όσο και για εκείνους που τους αρέσει να παρακολουθούν εικαστικά, συναυλίες, και κινηματογράφο. Οι εκδηλώσεις περιλαμβάνουν: συναυλίες ( της Ζωής Τηγανούρια με τους Senso Latino, και των Tangarto), κινηματογραφικό αφιέρωμα "το Τάνγκο στο σινεμά", έκθεση φωτογραφίας "από τα αργεντίνικα λιμάνια μέχρι τον Θερμαϊκό" , άφθονα Milonga shows , και φυσικά μαθήματα Τάνγκο για αρχάριους και προχωρημένους. Ολόκληρο το πρόγραμμα των εκδηλώσεων εδώ.

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008

Λίλιθ


Tο πείραμα θα διαρκέσει 10 χρόνια. Σε τούνελ μήκους 27 χλμ οι επιστήμονες ελπίζουν να απαντήσουν σε ερωτήματα για την σκοτεινή ύλη , πως δημιουργείται, και κατ΄ επέκταση από που προέρχεται το ανθρώπινο είδος.
Η θρησκεία δεν έχει τέτοιου είδους προβληματισμούς. Απάντησε αιώνες πριν στο ερώτημα “από που προερχόμαστε” με τον μύθο των πρωτοπλαστών και έλυσε τις απορίες των πιστών. Μάλιστα η θεωρεία του μύθου του Αδάμ και της Έυας, δεν είναι μονό χριστιανική, αλλά πανθρησκευτική, καθώς αλλάζουν τα ονόματα τού μύθου από θρησκεία σε θρησκεία. Αν και για την ηγεσία της ελληνικής τουλάχιστον εκκλησιάς είναι πολύ σημαντικό να διδάσκονται τα θρησκευτικά ως κύριο μάθημα στα σχολεία, και στο παρελθόν ξεσηκωνόταν για την αναγραφή του
θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες, υποθέτω ο,τι πολύ ευχαρίστως θα έκαναν ένα αγιασμό στο τούνελ κατά την έναρξη των πειραμάτων. Ούτε μια αντίδραση. Ούτε κιχ δεν έβγαλε κανείς. Γαργάρα κύριε ελέησον δηλαδή.

Σύμφωνα λοιπόν με τον μύθο των πρωτόπλαστων, η πρώτη γυναίκα του Αδάμ ήταν η Λίλιθ, η οποία επείσθη από τον σατανά ο,τι το σεχ δεν είναι μόνο για αναπαραγωγή, αλλά και για απόλαυση (αργότερα συμπλήρωσε τα υπόλοιπα ο Φρόιντ). Ο καλός Θεός δεν ενέκρινε φυσικά τούτη την συμπεριφορά (μπουρδέλο μου τον κάνατε τον παράδεισο), και εκδίωξε την Λιλιθ από τον κήπο της Εδέμ. Η Λιλιθ δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια, σύναψε σχέσεις με τον σατανά, αναγορεύτηκε σε βασίλισσα του σκότους, και σε κάθε ερωτική συνεύρεση μαζί του (μπορεί να μας διαβάζουν και ανήλικα) γεννούσε 100 δαίμονες, και ζούσε μια χαρά.
Έλα όμως που του λείπε του Αδάμ!!! Έστειλε ο καλός θεούλης τρία καλά αγγελουδάκια (πάντα αυτά βγάζουν το φίδι από την τρυπά) να την βρουν και να την φέρουν πίσω, αλλά η Λιλιθ ήταν αμετάπειστη. Τα αγγελούδια την απείλησαν ο,τι θα τής σκοτώσουν τα παιδιά αν δε τους ακολουθήσει, και το έπραξαν κατόπιν της άρνησης της (σιγά τώρα, εκατό κάνει στην “καθισιά”).
Ε τι να κάνει και ο καλός Θεός? Έφτιαξε μια Ευα, από το πλευρό του Αδάμ για να τον παρηγορήσει. Η ιστορία δεν τελειώνει εδώ, και από εδώ και πέρα αρχίζουν τα καλά. Ο Αδάμ με την Ευα έκαναν δυο παιδιά, το ένα σκότωσε το άλλο, και εξορίστηκε από τον παράδεισο. Και που πάνε τα κακά παιδιά? Κατευθείαν στον σατανά. Στην προκειμένη περίπτωση του “τρώνε” και την γυναικά. Και έτσι αναπαράχθηκε το ανθρώπινο είδος. Είμαστε δηλαδή απόγονοι του γιου του Αδάμ, Κάιν, και της Λίλιθ και για όλα τα κακά της μοίρας μας φταίει ο,τι το ένα μας κομμάτι είναι μολυσμένο από την δαιμονική πλευρά της προ-μαμάς μας. (Αυτή είναι η πλευρά που εξορκίζουμε με την βάπτιση, και από εδώ προκύπτουν κατά την θρησκεία ,τα δαιμόνια, τα νεκρά αβάπτιστα παιδιά δηλαδή).

Με την πάροδο των αιώνων η Λίλιθ υπήρξε συμβολισμικά η σκοτεινή και καταπιεσμένη θηλυκή φύση. Κατά τον 19 αιώνα Κάρλ Γιούγκ την χρησιμοποιεί ως άνιμους, την έκφραση και προσωποποίηση δηλαδή της θηλυκής πλευράς κάθε άνδρα, τα νέοπαγανιστικά κινήματα την αποδέχονται ως προστάτιδα της σκοτεινής γυναικείας πλευράς αλλά και του γυναικείου ερωτισμού, θέλοντας έτσι να δείξουν ότι αντιτίθενται στην φαλλοκρατική καθημερινότητα, ενώ και πολλές φεμινίστριες την λατρεύουν ως το αυθεντικό θηλυκό ίνδαλμα που απαρνείται ακόμα και τον κήπο της Εδέμ για χάρη της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας της. Παραβλέποντας φυσικά την δαιμονισμένη και σκοτεινή της πλευρά.

Προς το παρόν αν και είναι νωρίς ακόμα, το πείραμα δεν έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για κάποια από τις μορφές της τέχνης. Στην μπλογκόσφαιρα ένα ομοιοκατάληκτο αφιέρωμα έκανε ο στιχάκιας . Αντίθετα ο μύθος των πρωτόπλαστων και ειδικότερα η Λίλιθ εκφράστηκε καλλιτεχνικά μέσω της ζωγραφικής της ποίησης και της μουσικής.
Η Νενα Βενετσανου στον δίσκο με τον λακωνικό τίτλο “κουτί της Πανδώρας”, αλλά και στον δίσκο “εικόνες” συμπεριέλαβε το τραγούδι με τίτλο Λίλιθ. Η ιδία έγραψε τους στίχους, συνέθεσε την μελωδία και τραγούδησε αριστουργηματικά το κομμάτι.

Πριν περίπου μια δεκαετία σε ραδιοφωνική εκπομπή στην ΕΡΑ Κομοτηνής ηχογράφησα την Λίλιθ με την φωνή της καλής φίλης Έλσας Μουρατίδου. Κατόπιν άδειας της, αποφάσισα να ανεβάσω αυτήν την εκτέλεση, καθώς είναι αδύνατο να γίνω σοπράνο (Κάρλ βρήκα άλλη προσέγγιση για το άνιμους).


Λίλιθ


Η σκέψη μου για σένανε
μες τη σκιά ας μένει
Όμορφο όνομα, Λιλήθ
γραφή μισοσβησμένη

Μάτια βαθιά σαν έβενος
γαλάζιο το κορμί σου
Ποια χέρια σε καρφώσανε
στη μέση της αβύσσου

Ζούμε άχαρες, μικρές ζωές
Ποια τα μάγια θα μας λύσει
Μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές
Ποια το φόβο θα νικήσει

Παίζεις με φίλτρα μαγικά
μάγισσα της αβύσσου
Μένεις μακριά απ’ τη ζεστή
φωτιά του Παραδείσου

Στα σκοτεινά σε ρίξανε
μα εσύ γυμνή χορεύεις
Γέννα ανήκουστη, τολμάς
και διχασμούς φυτεύεις

Ζούμε άχαρες, μικρές ζωές...

Λουλούδι, νυχτολούλουδο
μελαχρινό μου αηδόνι
Φτεροκοπάς τον πόνο σου
στο σκοτεινό αλώνι

Και νιώθω τα σκιρτήματα
το φτερωτό σημάδι
Δεν τ’ ονομάζω τίποτα
Λιλήθ, πυκνό σκοτάδι

Ζούμε άχαρες, μικρές ζωές...

LILITH.mp3 -

Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008

Nέο πνέυμα αθάνατο.

Δεν μπορώ να πω. Ξεκουράστηκα. Άλλωστε τρεις εβδομάδες χωρίς ωράρια, πίεση, επικαιρότητα, και άγχος, ήταν αρκετές για να ξεφύγω από την καθημερινότητα . Αν συνυπολογίσουμε οτι τις δέκα μέρες εξ αυτών τις πέρασα ανάσκελα (καμιά φορά και μπρούμυτα) στην παραλία, καταλαβαίνετε....
H άδεια άρχισε και τελείωσε με στίχους νότες και μελωδίες. Το ξεκίνημα από το φεστιβάλ του δήμου Αθηναίων (γεια σου Νικήτα, που κάνεις επαγγελματική δουλειά με εργαλεία ΜΑΚΙΤΑ) και την συναυλία του Λουδοβίκου των ανωγείων (κόντεψα να κόψω φλέβες), και έκλεισε με τη συναυλία του Δημήτρη Ζερβουδάκη (εξαιρετικός) στο φαράγγι της Πετρούσας στην Δράμα. Διακοπές στην Κάλυμνο. Μιας και δεν είμαι καλός στα αφιερώματα, θα αφήσω σε άλλο μέλος από την "παρέα των διακοπών" την καταγραφή των εντυπώσεων από το νησί. Τον φίλο χασοδικι
Στην Κάλυμνο μου δόθηκε η μοναδική ευκαιρία να δω το ντουέτο της Έλενας ΠΑΠΑΡΙΖΟΥ με ... τον Μάνο Πυροβολάκη!!!! αλλά την έχασα. Δεν πειράζει όλο και σε κάποιο σκυλό-ποπ-ροκ-εντεχνό-αχταρμό-μάγαζο θα έχω την ευκαιρία να τους δω τον χειμωνιά στην Θεσσαλονίκη. Σκέφτομαι οτι αυτό το ταιριαστό!!!! (καλλιτεχνικά) ζευγάρι δεν πρέπει να το χάσει κανείς. Τι κι αν ο οικονομικός μηνιαίος προγραμματισμός ταχτικέ από τον Αλογοφέση στον αέρα! εγώ θα πάω οπωσδήποτε να τους δω.

Επιστροφή λοιπόν στην βάση. Η διακοπές αποτελούν γλυκιά (?) ανάμνηση, και τα σημάδια της ρουτίνας, άρχισαν να εμφανίζονται σήμερα το πρωί καθώς με δυσκολία σηκώθηκα από το κρεβάτι. Ίσως να φταίει η κούραση από το χθεσινοβραδινό ξεφάντωμα (όχι δεν είμαι οπαδός της ανόρθωσης), ίσως να φταίει ο εκνευρισμός που μου προκάλεσε το άκουσμα των νέων φορολογικών μέτρων, και οι αυξήσεις των τελών κυκλοφορίας. Μια ανάσα ξεκούρασης και ξεγνοιασιάς πήρα, και μου την βγάζουν απ΄την μύτη.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες μπήκαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ( πρωτότυπη φράση που χρησιμοποίησαν όλοι οι Έλληνες δημοσιογράφοι) . Συμπεραίνω οτι η αθλητική δημοσιογραφία σε αυτήν την χώρα είναι χειρότερη από την πολιτική. Τώρα θυμήθηκαν τα σκάνδαλα ντόπινγκ, και βλέπουν συνωμοσίες και φαντάσματα κατά των Ελλήνων αθλητών. Και σε αυτόν τον κλάδο βλέπω να έχουμε ακόμη μια παγκόσμια πρωτιά. Είναι τελικά στο DNA και στα κύτταρα του Έλληνα. Φανή έχεις δίκιο. (Αν δεν απατώμαι δημοσιογράφος δεν ήσουν πριν γίνεις ολυμπιονίκης?)
Δεν θα σχολιάσω την αηδία που μου προκάλεσαν όσοι εμπλέκονται με αυτούς διοικητικά ή οργανωτικά, αλλά και οι ίδιοι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Η μπλογκόσφαιρα δεν φείδεται εύστοχων αναλύσεων επ’ αυτού αυτό τον καιρό. Συνυπογράφω στα ποστ του ΡΟΪΔΗ και του DOCTOR . Στο μέλλον δεν πρόκειται να ασχοληθώ ή να παρακολουθήσω Ολυμπιακούς αγώνες αν δεν αλλάξουν ριζικά. Τελεία και παύλα.

Η Θεσσαλονίκη μπαίνει στους ρυθμούς της διεθνούς εκθέσεως, και εμείς ψάχνουμε να βρούμε υπομονή και αντίδοτο στον εκνευρισμό που προκαλεί η κίνηση στο ήδη επιβαρυμένο κέντρο της πόλης από τα έργα του μετρό. Ε ρε γλέντια που έχουν να γίνουν τις επόμενες δυο τρεις εβδομάδες... Όσοι έχουν διαβάσει τις Δάφνες του Καίσαρα" από το κόμικ Αστερίξ, μπορούν να καταλάβουν τι εννοώ. Όσοι δεν έχουν διαβάσει το κόμικ, ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ.

Ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται να ανηφορίσει προς την συμπρωτεύουσα (χα χα) , ψάχνει να υποσχεθεί εξαγγελίες για τον κατήφορο, ενώ για να μην έχει προβλήματα (συγνώμη Κωστάκη για την άγνωστη λέξη) φρόντισε να βρεθούν λεφτά για τις αποζημιώσεις των απολυμένων εργατών από τα κλωστήρια της Νάουσας (ναι αυτού του καλού παιδιού του Λανάρα), ώστε αυτοί να μην κινητοποιηθούν κατά την διάρκεια της ΔΙΕΘΝΟΥΣ έκθεσης και γίνουμε διεθνώς ρεζίλι (έμεινε άραγε κανείς στον οποίο δεν έχουμε γίνει ακόμα;). Από την άλλη, δεν θυμάμαι να υπάρχει κάποια δυσαρεστημένη ομάδα αυτήν την περίοδο για την οποία οι οπαδοί της ετοιμάζουν συλλαλητήρια, οπότε όλα μέλι γάλα για τον πρωθυπουργό (όχι Κωστάκη αυτά δεν είναι για πρωινό).
Προβλέπω να του χαλάσουν την μανέστρα (ούτε αυτό είναι για φαγητό Κωστάκη) ο Καρατζαφέρης, ο ΖΟΡΟ/Πανίκας -πρόσεχε πως μιλάς στον ΝΟΜΑΡΧΗ-, και ο Παπα(ς)θεμελης, με το Μακεδονικό, αλλά όλο και κάποιον λαγό (στιφάδο) θα βγάλει από το καταλληλότερο καπέλο του για να μας εντυπωσιάσει. Λες και δεν έχουμε άλλα προβλήματα, το μόνο που μας καίει είναι το όνομα.

Ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης "χαρίζει" στους πυροπαθείς της Ηλείας, την εκλογική κρατική επιχορήγηση του κόμματος του. Δεν είδα κανένα από το κομματικά του στελέχη, αλλά ούτε τον ίδιο να κάνει κάποια δωρεά από τσέπη του . Μια χαρά λεφτά έχουν, από ο,τι δείχνει το "πόθεν έσχες". Ο Γιωργάκης δεν δίνει λεφτά του κόμματος ,χρήματα δηλαδή που συγκεντρώνει το κόμμα, αλλά χρήματα του ελληνικού λαού, που προορίζονται για το κόμμα. Θα μου πεις τώρα τι διαφορά έχει αυτό. εμένα μου ακούγεται σαν "κηδεία με ξένα κόλλυβα" . Επετειακά δωράκια, φρού φρού και αρώματα. Να’χαμε να λέγαμε δηλαδή, επενδύοντας πολιτικά στην μιζέρια και την δυστυχία αυτών των ανθρώπων.


Η νέα εμπορική καμπάνια των Τραπεζών, θα παρουσιαστεί τον Σεπτέμβριο. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του pikos apikos blog (ΑΥΤΙΑ σε έφαγα), το νέο δάνειο* , θα φέρει το όνομα ΑΥΞΟΔΑΝΕΙΟ, και απευθύνεται σε όλους εκείνους που αδυνατούν να πληρώσουν τις αυξήσεις σε
Πρόστιμα του Κ.Ο.Κ.
Τιμολόγια Δ.Ε.Κ.Ο
Εκκαθαριστικά φορολογικών δηλώσεων
Τέλη κυκλοφορίας
Πρόστιμα από παραβάσεις που βεβαιώνει η Δημοτική Αστυνομία
Δημοτικά τέλη.
Καύσιμα
Ποτά
Τσιγάρα
Διόδια
*το αυξοδάνειο είναι απολύτως εναρμονισμένο με το επιτόκιο της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας και τις κοινοτικές οδηγίες. Το ύψους του επιτοκίου του ανέρχεται σε 23,00099% τις πρώτες δυο ώρες και 45 λεπτά, και μετά την συμπλήρωση του παραπάνω χρόνου, κυμαινόμενο με αύξηση σε ποσοστό 18,42% του τρέχοντος πληθωρισμού. Προϋπόθεση για την χορήγηση του δανείου, είναι η ιδιοκτησία ακινήτου από τον δανειολήπτη, ώστε αυτό να προσημειωθεί. Ο δανειολήπτης υποχρεούται να καταβάλει στην τράπεζα τα έξοδα προσημείωσης, ενώ θα πρέπει να έχει τακτοποιήσει εγκαίρως τις υποχρεώσεις του έναντι του ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ.
Όλα τα παραπάνω δεν συντελούν μ(π)όνο για σκέψεις και προβληματισμό. Το παρακάτω κομματάκι είναι εμπνευσμένο από την επικαιρότητα που μόλις περιέγραψα, και είναι αφιερωμένο στον συνbloger ΠΕΡΑΣΤΙΚΟ γιατί νομίζω ότι συμπληρώνει το τελευταίο του ποστ.

ΝΤΟΜΑΤΕΣ

Τις ντομάτες ζουμερές ω μανάβη μου τις θέλω
ώριμες και μαλακές. Στην τιμή να έχουν καπέλο
σαν αυτό που μας φορούν, ΔΕΚΟ, τράπεζες και φόροι
και πηγαίνει ασορτί με της κλεψιάς το πανωφόρι

Θα πληρώσω με αυτές την σαλάτα που σερβίρει
ο ροκάς ο υπουργός, που χαράτσι έχει σπείρει,
και θερίζει με ψευτιές κάποιος που χρόνια καμπόσα
φούσκες πουλούσε μετοχές, και τώρα λέει τα μύρια όσα.

Το γιαούρτι νερουλό, σε κεσέ έξτρα μεγάλο
από "γάλα επιστροφής" κάτω του ευρώ, όχι από άλλο.
Να έχει λήξει. Να βρωμά, μυρωδιά να αφήνει πάνω,
στην καράφλα, η στον γιακά τον ραμμένο στο Μιλάνο

Για να αφήνει μια δροσιά και μια αντίστοιχη ξινίλα
σαν την γεύση του λαού, που στην άδεια τρώγει νίλα,
και επιστρέφει ολικός μες την άχαρη ρουτίνα
να παλεύει άραγε πως? με την ψήφο του την πείνα



prosoxh kai stous dyo.mp3 -

Σάββατο 12 Ιουλίου 2008

ΚΕΜΑΛ

Είναι μερικά τραγούδια που μας σημαδεύουν. Ταυτιζόμαστε τόσο πολύ μαζί τους ώστε συχνά σκεφτόμαστε ότι «λες και γραφτήκαν για μας». Αυτή είναι κατά την γνώμη μου η μαγεία και η δύναμη αυτών των τραγουδιών. Μιλάνε με μια γλώσσα έμμετρη, ποιητική, αλληγορική, γεμάτη συμβολισμούς και εικόνες. Μια γλώσσα που μας εκφράζει, αλλά συχνά δεν έχουμε την ικανότητα να την χρησιμοποιήσουμε έτσι εμείς. Εκεί από μηχανής θεοί έρχονται οι ποιητές και λύνουν το σταυρόλεξο αυτής της ανικανότητας της έκφρασης μας. Δεν μένει παρά να τους ακούσουμε προσεκτικά, ώστε να αφουγκραστούμε τα συναισθήματα μας.

Ο Κεμάλ είναι ένα αγαπημένο τέτοιο τραγούδι. Πρώτη φορά το άκουσα με τους αγγλικούς στίχους μη γνωρίζοντας φυσικά ότι την μουσική του την υπέγραφε ο Μάνος Χατζιδάκις. Ξανάπεσα πάνω μετά από καιρό τυχαία ακούγοντας το σε κάποιο ραδιόφωνο. Το έψαξα και το βρήκα. Έμαθα να το ερμηνεύω με την κιθάρα, και το ενέταξα στο πρόγραμμα μου, καθώς εκείνη την εποχή δούλευα κάποια βράδια παίζοντας ζωντανά μουσική.

Το κομμάτι προσφέρονταν για το κλείσιμο του προγράμματος καθώς η επωδός καληνύχτιζε πικρά, διαπιστώνοντας παράλληλα ότι «αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ». Δεν ήταν λίγοι οι φίλοι που περίμεναν να ακούσουν το κομμάτι και αναγκαστικά κάθονταν μέχρι το τέλος της βραδιάς.

Εκείνη την εποχή πιστεύαμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Η επωδός ήταν γροθιά στο στομάχι, και φυσικά ήταν κάτι που κανείς δεν παραδέχονταν. Κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μας όμως προβληματιζόμασταν: «ρε συ λες να’ χε δίκιο ο Γκάτσος;» δεν έμενε παρά να επιχειρήσουμε να αφαιρέσουμε μια και μόνο λέξη από τα γραφόμενα. Ένα «δεν», και αυτός ο κόσμος θα άλλαζε…

Και το θαύμα έγινε, έτσι αυθόρμητα κάποιο βραδύ. Μόλις απήγγειλα την τελευταία φράση άκουσα το κοινό από κάτω να φωνάζει με πεποίθηση, ότι «αυτός ο κόσμος θα αλλάξει». Έτσι ξαφνικά το κομμάτι δεν αποτελούσε πια «την γροθιά στο στομάχι», αλλά «την γροθιά στο μαχαίρι». Με «ηθικόν ακμαιότατον», και την αυτοπεποίθηση στα ύψη λοιπόν , ούτε «λύκου δόντι», ούτε «λιονταριού προβιά» φοβόμασταν να αντιμετωπίσουμε. Βέβαια για μας οι «αρχόντοι» είχαν σαφώς αμελητέα δύναμη καθώς πιστεύαμε ότι αυτή πηγάζει από τους ανθρώπους οπού αντιπροσωπεύουν. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, ανα πάσα στιγμή μπορούν να τους την αφαιρέσουν. Έτσι η δύναμη τους είναι ουσιαστικά η δύναμη των ανθρώπων. Μα οι άνθρωποι είμαστε εμείς. Άρα δύναμη είναι δική μας.

Είναι όμως δική μας; Πως συμπεριφερόμαστε όταν την αποκτήσουμε; Τι κρύβουν οι ψυχές μας; Τελικά πόσο σκοτεινές είναι αυτές οι ψυχές των ανθρώπων;


Με τον Κεμάλ θέλησα να θυμηθώ τον Μάνο Χατζιδάκι που πέθανε πριν 15 χρόνια στις 15 Ιουνίου του 1994. Φεύγοντας μας άφησε έναν μουσικό παράδεισο, άνοιξε τις πύλες του, και μας προσκάλεσε όλους να βγάλουμε την θηλιά της πολιτιστικής και πνευματικής φθήνιας και ανοησίας από το λαιμό μας. Ίσως να μην μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Είναι βέβαιο ωστόσο, ότι αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς, αυτός ο κόσμος δεν πρόκειται να αλλάξει. Και είναι βέβαιο επίσης πως αυτός ο παράδεισος είναι ένας από τους λίγους που μπορούν να φωτίσουν τις σκοτεινές ψυχές των ανθρώπων.

Τον Κεμάλ θέλω να τον αφιερώσω στην Ζωή. Αν ήταν μαζί μας σήμερα θα είχε τα γενέθλια της και ήταν το αγαπημένο της τραγούδι.

Με τον Κεμάλ θα σας «καληνυχτίσω» για αυτό το καλοκαίρι (εκτός σοβαρού απροόπτου).Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους συμμετείχαν με σχόλια ή απλώς επισκεφτήκαν το τελευταίο τρίμηνο το pikos apikos blog. Θα τα ξαναπούμε τον Σεπτέμβρη .

Ελπίζω να περάσουμε καλά στις διακοπές αλλά το πιο σημαντικό είναι να γυρίσουμε όλοι πίσω υγιείς.


ΚΑΛΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ.




KEMAL3.mp3 -









Δευτέρα 16 Ιουνίου 2008

Στο "κόκκινο".

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, και με βάση τα ντεφιλέ, , τις επιδείξεις μόδας παγκοσμίως ,τις έγκυρες γνώμες των αναλυτών της ντίβας του "Βότρ Μποτέ" του "Μέν", και του "Μαρί Κλαίρ", φέτος μόνο ένα χρώμα είναι στη μόδα ( το επιβεβαιώνουν και οι αποδείξεις του Ευαγγελατου). Αυτό θα φορέσουν όλοι οι δυνατοί και αδύναμοι άνθρωποι του πλανήτη. ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ.
Κοκκινισμένοι λοιπόν οι έλληνες με τις εμφανίσεις της εθνικής στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου (το οποίο λαμβάνει χώρα στις κόκκινες Αυστρία και Ελβετία). Κόκκινο το χρώμα της Vodafone των υποκλοπών , των σκιών, αλλά και μέγα χορηγού της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου. Κόκκινη απόχρωση και στο πρωτάθλημα της σούπερ λίγκας. Βέβαια ο πρωταθλητής Ολυμπιακός, δεν πήρε το ροζ (το ξεβαμμένο κόκκινο δηλαδή) φύλλο του αγώνα με την (κοκκινό)ΜΑΥΡΗ Καλαμαριά, αλλά η κόκκινη ΕΠΟ φρόντισε για αυτό. Με τέτοια χάλια θέλουμε και εθνική ομάδα τρομάρα μας. Που πας ρε Καραμήτροοοοοοοοο.
Στο κόκκινο οι σχέσεις Παπανδρέου –Σημίτη. Στο κόκκινο οι σχέσεις Παπανδρέου- Βενιζέλου. Στο κόκκινο και οι σχέσεις αξιωματικής αντιπολίτευσης με την «κόκκινη εσωτερικά» αξιωματική αντιπολίτευση.
Στο κόκκινο η τιμή της βενζίνης, οι τιμές βασικών αγαθών στα ράφια των σούπερ μαρκετ, στο κόκκινο και η υπομονή μας. Ελαφρώς κοκκινισμένοι και οι πρώτοι «παραθεριστές του σαββατοκύριακου» από την παρατεταμένη ηλιοθεραπεία.
Στο κόκκινο και οι «κίτρινες ειδήσεις –ρεπορτάζ» των καναλιών. Στο κόκκινο και η ροζ «χριστουγεννιάτικη ιστορία». Κόκκινα και τα μαλλιά της «τριανταπεντάχρονης», φανατικά κόκκινος και ο κομιστής του DVD (να παραδώσει τα διαρκείας του Καραϊσκάκη, έχει κερδίσει με το σπαθί του διαρκείας για τον Κορυδαλλό).
Της ευτυχούς αιδού Έλλης Κοκκίνου το νέο βρέφος με το οποίο ασχολήθηκαν τα μεσημεριανά, πριν χτυπήσουν κόκκινο με την υπόθεση του Σεργιανόπουλου.
Στο κόκκινο και το σκάνδαλο της μιζενς. Στο κόκκινο τα δάνεια και οι οφειλές από πιστωτικές κάρτες (να δω τώρα πως θα δώσετε διακοποδάνεια κοκκινοτράπεζες). Στο κόκκινο και η Αλέκα (αυτή πάντα κόκκινη ήταν).
Κόκκινη και η Πελοπόννησος .Κόκκινο χρώμα οι φράουλες. Στο κόκκινο και οι Ινδοί μετανάστες είλωτες που τις μαζεύουν. Στο κόκκινο της κλίμακας Ρίχτερ οι σεισμοί , στο κόκκινο και οι κίνδυνο – σεισμό- λόγοι.
Κόκκινος συναγερμός για τις δασικές περιοχές.
Στο κόκκινο και η παιδεία.
Στο κόκκινο και η παραβατικη συμπεριφορά. Στο κόκκινο και η ανικανότητα της αστυνομίας για την προστασία του πολίτη. Στο κόκκινο η ικανότητα της αστυνομίας στον ξυλοδαρμό του πολίτη.
Στο κόκκινο οι νέες τιμές των διοδίων, στο κόκκινο ο πληθωρισμός, στο κόκκινο η ανεργία, βαμμένη κόκκινη και η φετινή γιουροβίζιον (για να ευθυμήσουμε λίγο). Κοκκινίσαμε από ντροπή με την υπόθεση Ιακώβου, πέσαμε από τα σύννεφα όταν πληροφορηθήκαμε ότι χορηγούσε αναβολικά (άραγε τι χρώμα να έχουν?) στους αθλητές του, τα οποία προμηθεύονταν από την κόκκινη Κίνα.
Κοκκινίσαμε επίσης από ντροπή όταν πληροφορηθήκαμε για τον πρώτο γάμο ομοφυλόφιλων που έλαβε χώρα στην νήσο Τήλο.
Στο κόκκινο και η παιδεραστία.
Κόκκινοι από θυμό , ο Παναγριότατος Άνθιμος, ο νομάρχης της καρδιάς μας Πανίκας (ο οποίος πίνει κόκκινο κρασί «εις υγείαν Σαρκοζί»), και ο δήμαρχος που μας αξίζει Σπόρτ Μπίλυ.
Στο κόκκινο οι σχέσεις Ελλάδας – Σκοπίων , στο κόκκινο και οι σχέσεις Αλβανοσκοπιανών - Σλαβοσκοπιανών. Στο κόκκινο και οι σχέσεις Ελλάδας –ΝΑΤΟ
Στο κόκκινο για πολλούς μήνες και η αναμέτρηση για το χρίσμα των δημοκρατικών στις ΗΠΑ, με την τελική επικράτηση του Οσάμα συγνώμη του Ομπάμα ήθελα να πω. Εγκατέλειψε την κόκκινη πλατεία ο Πούτην (άραγε αυτή είναι καλή ή κακή είδηση?).
Στο κόκκινο η υπερθέρμανση του πλανήτη.
Κόκκινη και η φετινή πρωταθλήτρια Ευρώπης Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Κόκκινη η Φεράρι, κόκκινη και η Ντουκάτι.


Η Παυλίνα Παμπούδη , κυκλοφόρησε έξι βιβλία –ιστορίες βασισμένα σε χρώματα. Την «ΚΟΚΚΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ» εκδ. Libro (1987), την μελοποίησε ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας . Από όσων γνωρίζω και μετα από κάποια έρευνα στο διαδίκτυο δεν το έχει συμπεριλάβει σε κάποια δισκογραφική του δουλειά (αν κάνω λάθος διορθώστε με). Είναι γνωστό ωστόσο τραγούδι, καθώς το συμπεριλαμβάνει συχνά στις εμαφανησεις του, από τις οποίες το έμαθα και εγώ, και σας το μεταφέρω.

kokkinh istoria.mp3 -

Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008

Η ΓΥΑΛΙΝΗ ΦΑΚΑ

Κυρίες και κύριοι. Σε παγκόσμια «πρώτη»!!! έχω την τιμή να σας παρουσιάσω την «Γυάλινη Φάκα». Ένα τραγούδι που έμεινε στο συρτάρι επί οκτώ συναπτά έτη, αλλά ευτυχώς βρήκε επιτέλους τον δρόμο της δημοσιότητας.
Ευχαριστώ πολύ για αυτό , την εταιρία μου (Μύθος Μά(τ)σας και υιός), τον μάνατζερ μου (Ηλία Ψιτ-έλα πίσω-σάκη (βαρέθηκα με τον Μαρτάκη)), την μαμά μου και τον μπαμπά μου (αυτό λέω να το κρατήσω για την απονομή των (παπ)ΑΡΙΩΝ)…
Οι εισπράξεις από τις πωλήσεις του ομώνυμου άλμπουμ, θα διατεθούν, στο «Ίδρυμα Αποκατάστασης Δημοσιογράφων και λοιπών Μαϊντανών της Ελληνικής Τηλεόρασης, στον Σύλλογο Αποκατάστασης Τραυματισμένων Ελλήνων Πανηγυριστών , στον Σύλλογο Ελλήνων Πιστών, που ψάχνουν την Θρησκευτική τους Ταυτότητα, στον Σύλλογο Ελλήνων Ντοπαρισμένων Ολυμπιονικών, στον Σύλλογο Διεφθαρμένων Πολιτικών, στον Σύλλογο Μεταλλαγμένων Ιδεολόγων Καλλιτεχνών στον εξωραϊστικό Σύλλογο ελληνίδων μοντέλων που αποζητούν την παγκόσμια ειρήνη, «Οι δίμετρες Γλάστρες», στον Σύλλογο Ελλήνων παικτών Ριαλιτυ, στον Σύλλογο Ελλήνων παικτών Τηλεπαίγνιων και Τηλετζόγου, και αν περισσέψει κάτι, να δοθεί στο παγκάρι της εκκλησίας του παναγ(ρ)ιότατου Άνθιμου. (Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, ο σκοπός είναι ιερός, γιαυτο σας προτρέπω να το αγοράσετε αλλά και πάλι αν δε το κάνετε, ελπίζω να μεσολαβήσει ο Λάκης για να μοιραστεί με τον «Κυριακάτικο Ελεύθερο Τύπο» )

Πέραν της πλάκας τώρα, θέλω να ευχαριστήσω τον φίλο ΚERANNYS ο οποίος έδωσε αυτήν την μορφή στο κομμάτι, ενορχηστρώνοντας , και ερμηνεύοντας το. Κράτησα την δική του ερμηνεία εδώ, γιατί θεωρώ ότι το κομμάτι ανήκει εξίσου και στους δυο μας.


H ΓΥΑΛΙΝΗ ΦΑΚΑ.

Δεν ψάχνω να’βρω αιτία και λόγια
γιαυτο που νιώθω τώρα μετά τόσα χρόνια
γιατί αυτό που τρώω, με λέει κάποιος «βλάκα,
ήταν κομμάτι τυρί μες την γυάλινη φάκα».

Αυτή είναι που έχει και ήχο και χρώμα
ωραίους ανθρώπους ωραία λόγια κι ακόμα
ωραία φυτά που είναι οι δίμετρες γλάστρες
οι ειδήσεις των εννιά εκτοξεύουνε λάσπες

Ριάλιτι σόους ανθρώπινος πόνος
πολιτικοί «αδιάφθοροι!!!;;» με πύρινους λόγους
μας λεν πως το κόμμα θα βγει να χαρούμε
και την επόμενη, να ανησυχούμε

Οι άνθρωποι είναι όλοι ευτυχισμένοι όπως πρώτα
μιλάνε για ταξίδι μα σου κλείνουν την πόρτα
τις ίδιες φάτσες βλέπεις σε άλλα κανάλια
κυράτσες για κοινό, με μπικουτί και βεντάλια

Φωνές συλλαλητήρια υπογραφές διαδηλώσεις
αν είσαι Έλλην λέει ορθόδοξος να δηλώσεις
γιατί η μπαγκέτα ειν΄να ξεχωρίζει ο μαέστρος
και στον παράδεισο ταυτότητα ζητάει ο Άγιος Πέτρος

Και μέσα σε όλα αυτά αναρωτιέμαι από άγνοια
Τι είναι αυτό που λένε εθνική υπερηφάνεια;
που νιώθω χωρίς να χω την δική μου για μένα
όταν κερδίζει ο αθλητής που τρέχει στην αρένα.

Και ξάφνου κάποιον βλέπω να σηκώνει τα βάρη
Φωνάζει «για την Ελλάδα» όλο καμάρι
και εμείς σαν ζώα τρώμε σανό και καρότο
και έτσι αναρωτιέμαι για ποια Ελλάδα ρε γαμώτο

Οράματα λόγια που γιναν δηλώσεις
ακόμη αγωνίζομαι πληρώνω με δόσεις
εκείνους που άλλαξαν πορεία στον χρόνο
εκείνα που αγάπησα και πίστεψα και μ’αφησαν μόνο….

Αντώνη μου σε ευχαριστώ…



gyalinifaka-vocals-kerannis.mp3 -

Δευτέρα 2 Ιουνίου 2008

"ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ"


Για την Αμαλία

Μα η ιστορία δε γίνεται σιωπή…

Το φακελάκι για την κονόμα την αρπαχτή
από την άγνοια, εμπόριο ανάγκης χωρίς ντροπή
στα θεραπευτήρια γιατροί – δηλητήρια της σήψης οπή.

Μα η ιστορία δε γίνεται σιωπή…

Επιστημονική διάγνωση, με ψυχρή απάθεια
και κυνική αδιαφορία στην δική σου προσπάθεια
λεν πως «πάσχετε από ιδιοπάθεια»

Μα η ιστορία γίνεται μνήμη…

Η μνήμη δε σβήνει, κληρονομιά αφήνει
απ’τα λόγια σου η ευχή:
«Όχι ο κανόνας- εξαίρεση να’ ναι-
οι αλμπάνηδες» λες ,με σβησμένη κραυγή.

Μα η ιστορία έβγαλε βρώμα…

Χωρίς (σ’ αυτήν την ψωροκώσταινα) ένοχος ακόμα
να καταδικαστεί
η πρώτη του Ιούνη, καρφί στο ρουθούνι
έχω ορκιστεί
στο σύστημα να ναι
ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΠΑΝΕ
ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ.

Παρασκευή 23 Μαΐου 2008

Tου λιμανιού, και του σαλονιού


"Πιάνουν λιμάνι στην Θεσσαλονίκη"…
1 Μαίου 2008 οι κατ’ εξοχήν ροκάδες Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Σάκης Μπουλάς, Γιάννης Ζουγανέλης & Δημήτρης Σταρόβας συνεχίζουν ακάθεκτοι …στην Θεσσαλονίκη στο Νύχτερινο κέντρο «ΠΥΛΗ ΑΞΙΟΥ» περιοχή σφαγείων(11η πύλη λιμανιού) απο σήμερα 2 Μαϊου 2008
Η ακαταμάχητη ροκ συντροφιά στην οποία θα συμμετέχουν και οι Άλκης Κωνσταντόπουλος και Τάνια Κικίδη, θα χαρίσει μελωδικές στιγμές και σκηνές απείρου κάλλους
.



Όσο για τις υπερβολικές τιμές, που κυκλοφορούν φήμες, δεν αληθεύουν, καθώς είναι οι εξής:
ΤΙΜΗ ΕΙΣΟΔΟΥ : 20€ ΜΕ ΠΟΤΟ ΣΤΟ BAR
ΤΙΜΗ ΦΙΑΛΗΣ : 170€ ΑΝΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΑΤΟΜΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΣΘΕΤΗ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ. Επίσης οι φήμες που κυκλοφρούν για την ενδυματολογία των θαμώνων ότι δήθεν χωρίς κουστούμι και βραδινή τουαλέτα δεν θα μπει κανένας, αυτό δεν ισχύει σε καμιά περίπτωση. Ο καθένας μπορεί να φορέσει ότι γουστάρει, αρκεί να είναι αξιοπρεπής, και αυτό ισχύει για όλα τα κέντρα της Ελλάδος...


H είδηση είναι δημοσιευμένη εδώ και μέρες ενώ ήδη χαρακτηρίζεται επιτυχημένη η εμφάνιση του σχήματος στην Θεσσαλονίκη. Βέβαια η Πύλη Αξιού είναι ένας χώρος ο οποίος φιλοξενεί κατεξοχήν λαϊκόσκυλάδικα σχήματα «πρώτης κατηγόριας», ενώ στο θερινό μαγαζί του ίδιου ιδιοκτήτη, εμφανίζεται αυτές τις μέρες το σχήμα Ρουβά -Ζήνα. Επειδή κανένας δεν είναι στο απυρόβλητο, θα ασκήσω κριτική με τα αυτοσχέδια μελοποιημένα στιχάκια παρακάτω, θυμίζοντας ότι όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες, έχουν περάσει από την πλάκα και τις Εσπερίδες, κάνοντας παραστάσεις με πενήντα άτομα για κοινό (τώρα έχουν μάνατζερ, οι οποίοι μιλάνε για μπάτζετ, και ελάχιστη κατανάλωση. Προφανώς τώρα βγάζουν λιγότερα χρήματα από τότε). Ο Ζουγανέλης και ο Μπουλάς δημιούργησαν την δική τους σχολή (την οποία ακολουθεί ακόμη και σήμερα ο Πανούσης), στο "Αχ Μαρία", ο Σταρόβας με τους άγαμους θύτες, ξεκίνησε από τον Μύλο της Θεσσαλονίκης (τον οποίο προφανώς πλέον δεν καταδέχεται). Τέλος ο Βασίλης και ο Λαβρέντης το 93 τραγουδούσαν για "σκυλάδικα στην εθνική", και ενω αναρωτιόταν "Θεέ μου πως φτάσαμε ως εδώ"; στο τέλος διαπίστωναν ότι "μας έχουν πνίξει τα σκατά". Ε λοιπόν αυτά τα σκατά που φτύνατε τότε, τώρα τα γλύφετε, και ένα είναι το σίγουρο. Οτι έχετε πλέον ευθύνη μεγάλη για αυτόν τον αχταρμά ο οποίος χαρακτηρίζει την ελληνική κουλτούρα της διασκέδασης και ψυχαγωγίας.

Από την πλάκα τον Ζυγό
και με το χρήμα οδηγό
ανέβηκαν με κέφι.
Στην νύφη του Θερμαϊκού
στο «μιούσικ χώλ» πύλη Αξιού
Κι αρπάξανε το ντέφι

Φτιαγμένο αυτό το μαγαζί
να τραγουδήσουνε μαζί
γνωστές επιτυχίες
Όπως παλιά στο παρελθόν
Ρουβάς και ΔΕΣΠΟΙΝΑ λοιπόν
κάναν ατασθαλίες

Άντε και εις ανώτερα
με τον Ρουβά σε κότερα
να χτίσετε καριέρα
σε μιούσικ χωλς σκυλάδικα
ένσημα «λουλουδάδικα»
κολλάτε νύχτα μέρα

Εκεί κατάντησε λοιπόν.
Το «αχ Μαρία» παρελθόν
και η «σφεντόνα» λήθη.
Ενώ «αρκούδι νηστικό»
σε «τάλεντ σόου» μουσικό
εμένα δεν με πείθει.

"Να δεις τι σου χω για μετά"
με “che”,λουλούδια, λαϊκά
άσματα θα γλεντήσουν
σκληροί ροκάδες σολονικοίς
μαζί με σκύλαδες ολικής
νέο φαν κλαμπ θα ορίσουν.


tou saloniou.mp3 -

Τρίτη 20 Μαΐου 2008

Ο ΠIΚΟΣ ΑΠΙΚΟΣ ΣΤΗΝ EUROVISION

Μπορώ να πω ότι από μικρός είχα την ίδια πρεμούρα με τον Καπουτζιδη. Παρακολουθούσα ανελλιπώς τον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision. Κάθε χρόνο πωρωνόμουν με τις βαθμολογίες (ρε πότε θα ψηφίσουν επιτέλους αυτοί οι Τούρκοι;), ενώ από εκείνη την περίοδο μου έμεινε η συμπάθεια για την Ισπανία η οποία μας έδινε το κάτι τις της (Greece two points), κάθε χρόνο.
Κανείς δεν ασχολήθηκε με τον διαγωνισμό για πολλά χρόνια, μέχρι που συμμετείχε ο πολλής Σάκης, ο οποίος έβαλε το νερό στα αυλάκι και προετοίμασε την ανάδειξη της ναμπερ ουαν Έλενας. Μεσολάβησαν βέβαια κάποιες πρόσκαιρες αποτυχίες από τον ρομποκοπ Ρακιντζη, και την ελληνίδα Πάμελα Άντερσον –Μαντώ (αχ αυτό το ντεκολτέ), αλλά είπαμε η Έλενα ήταν νάμπερ ουάν.

Η χαμένη υπερηφάνεια μας επανήλθε και ολοι πλέον ως παλιοί πρωταθλητές, έχουμε τεράστιες απαιτήσεις. Είναι το πρεστιζ και η πρόσφατη ιστορία της χώρας που δεν επιτρέπει αποτυχίες. Τα ερωτήματα είναι καυτά .Τι θα γίνει με την καλομοίρα; Την ευλόγησε καλά ο πατριάρχης; Θα μπει στον τελικό; Θα το σηκώσει το «τιμημένο»;

Πλέον μου πέρασε η πρεμούρα και το άγχος της διάκρισης, καθώς διαφωνώ σε όλα. Το "σόου", τα ποσά που ξοδεύονται για τις δημόσιες σχέσεις και τις αμοιβές, με την ποιότητα των τραγουδιών και των καλλιτεχνών που συμμετέχουν, κ.τ.λ. Εδώ και πολλά χρόνια, η βράδια του διαγωνισμού, αποτελεί λόγο συγκέντρωσης της παρέας, με σκοπό το χαβαλέ. Ποιος είπε ότι η Eurovision είναι παντελώς άχρηστη. Κάθε άλλο. Γιατί δηλαδή; Επειδή μας κοστίζει κάτι δισεκατομμύρια, και στέλνουμε τα σαχλοκουδουνα, μισόγυμνα, να ουρλιάζουν "αγγλιστί"; Ε, και; Εδώ στην Ελλάδα είμαστε πολύ «λαρτζ» και πληρώνουμε κάτι τις παραπάνω ακόμη και για το γέλιο μας.
Έτσι λοιπόν θυμάμαι (πρέπει να ήταν το 93) όπου μισόγυμνη η Καιτη Γαρμπή διαφήμιζε την χώρα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Ρε τι γέλιο ρίξαμε εκείνη την μέρα. Φοιτηταριό συγκεντρωμένο πίσω από μια μαυροασπρη τηλεόραση, την παρακολουθούσαμε να λικνίζεται στους τσιφτελοποπ ρυθμούς του τραγουδιού, ξυπόλυτη και ξεβράκωτη . Οι συνειρμός δεν άργησε να γίνει. Αυτός αφορούσε τις αγγλίδες που «αγωνίσθηκαν» πριν την Καιτουλα, και τις κοπέλες από το μπαλέτο δημοφιλούς σκυλάδικου της Κομοτηνής , καθώς οι ομοιότητες μεταξύ τους ήταν τόσο εμφανείς! Αναρωτιόμασταν λοιπόν γιατί δεν βγήκαν οι αγγλίδες να κάνουν το μπαλέτο της Καιτης, με την Μποκοτα, να εκτελεί χρέη λούλουδους (μπας και κάνει κάτι χρήσιμο και αυτό το κορίτσι). Ε ρε γλέντια!!!
Τα χρόνια πέρασαν, η σύνθεση της παρέας αλλάζει κάθε χρόνο, αλλά το γέλιο την βραδιά του διαγωνισμού, παραμένει αμείωτο. Τα σχόλια και ο χαβαλές πάντα σε συνάρτηση με την επικαιρότητα. Θυμάμαι το 2004 ότι προτρέπαμε τον Καλατραβα να χρησιμοποιήσει την (ελαφρώς ευτραφή ) τραγουδίστρια μικρής βαλκανικής χώρας στην μετακίνηση του σκέπαστρου του Oλυμπιακού σταδίου (μείζον ζήτημα εκείνων των ημερών), ενώ πρόπερσι αναρωτιόμασταν αν το παιδί του Kαρβέλα θα μοιάζει με αυτόν ή με τον τραγουδιστή των Lordy.

Στο τέλος κάθε βραδιάς τραγουδούμε αγκαλιασμένοι τον εθνικό ύμνο της χώρας, το τραγούδι δηλαδή που για ακόμη μια χρόνια πάτωσε , και τα συνθήματα βγαίνουν αυθόρμητα (άτιμες συμμαχίες, έξω οι Βαλτικές χώρες από την Ευρώπη, η Σκανδιναβία είναι ένα κράτος, κ.τ.λ.).
Από όλες αυτές τις μαζώξεις (ουισκακι φιστικακι, eurovision), έχει προκύψει το ακόλουθο «τραγούδι» το οποίο φανερώνει την ικανότητα του εκάστοτε συνθέτη, ως προς την δημιουργία πρωτότυπης μουσικής. H γνωστή φα-σολ-λα δα, είναι ο πυλώνας αυτών των μουσικών αριστοτεχνικών συνθέσεων.
Τώρα κάποιος θα μπορούσε να με εγκαλέσει, γιατί και εγώ ακριβώς με τον ίδιο τρόπο «συνθέτω» τα τραγουδάκια που ανεβάζω στο μπλογκ. Φα-σολ-λα-δα μαγειρεύω και εγώ. Δίκιο έχεις του απαντώ. Αν ήμουν ηθοποιός το όνειρο μου θα ήταν να παίξω στην Επίδαυρο. Ως εκκολαπτόμενος συνθέτης, το όνειρο μου είναι να πάω στην γιουροβιζιον…


Get Music Tracks!Create A Playlist!


Σάββατο 10 Μαΐου 2008

ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ





Αγανάκτηση είναι το λιγότερο που θα έλεγα. Παλιότερα
ασχολούμασταν με υποθέσεις αστυνομικών , που από «αμέλεια»
ή σε «νόμιμη άμυνα», αφαιρούσαν ζωές.
Τις τελευταίες μέρες αναδεικνύεται μια νέα θλιβερή
πραγματικότητα. Οι θάνατοι του οδηγού λεωφορείου στην
Σίνδο, και του δεκαπεντάχρονου έφηβου στην
Αλεξανδρούπολη
, από εγκληματική αμέλεια (ή αν θέλετε
ανικανότητα ) των αστυνομικών οργάνων είναι γεγονός.
Το ρεπορτάζ ωστόσο ανέδειξε και άλλο θύμα από
αστυνομική καταδίωξη στην Εγνατία οδό λίγο έξω από την
Καβάλα. Αυτό πέρασε στα ψιλά εφόσον επρόκειτο για
θάνατο λαθρομετανάστη.
Η θλιβερή πραγματικότητα κατά την γνώμη μου είναι η
ανικανότητα των αστυνομικών. Σε προηγούμενο πόστ
εξέτασα αν είναι επαρκής ή όχι
αστυνόμευση , και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν
είναι. Σήμερα θα προσθέσω, σε αυτήν την ανεπαρκή
αστυνόμευση, και την εγκληματική ανικανότητα της
αστυνομίας για την διατήρηση της τάξης.
Κι όμως. Ναρκομανής υπό την επήρεια έλλειψης της
δόσης του, αποδρά μέρα μεσημέρι, από περιπολικό αφού
πρώτα αφαίρεσε το υπηρεσιακό περίστροφο του οδηγού
μέσα από τσαντάκι τύπου «μπανάνα» που είχε
εκτεθειμένο δίπλα του. Αδυνατούν να τον συλλάβουν
έγκαιρα, και το κακό γίνεται.
Κι όμως. Φορτηγάκι δεν σταματά σε έλεγχο –
μπλόκο στης αστυνομίας, καταδιώκεται (ή καλύτερα
«συνοδεύεται») από περιπολικό, και ανεξέλεγκτο μέσα σε
κατοικημένη περιοχή προσκρούει με διερχόμενο
μοτοποδήλατο όπου τραυματίζει θανάσιμα τον οδηγό του.
Δεν φτάνει μόνο ότι έγινε το κακό. Σε αυτήν την
περίπτωση σύμφωνα με ανακοίνωση της αστυνομίας «Οι δύο
διακινητές αναζητούνται». Συνεπώς το κακό είναι διπλό.
Κι όμως. ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΕΤΑ ένα άλλο φορτηγάκι δεν σταματά
σε έλεγχο (με οδηγό τα γεγονότα της προηγούμενης μέρας
θα σκέφθηκε ότι: ούτε παρακάτω πρόκειται να τον
σταματήσουν, ούτε πρόκειται αυτοί που τον ακολουθούν
να τον φτάσουν). Κατά την «καταδίωξη» ο οδηγός χάνει
τον έλεγχο του αυτοκινήτου, και ανατρέπεται. Και εδώ
το κακό έγινε.
Δεν θέλω να κάνω τον κριτή που εκ του ασφαλούς και εκ
του αποτελέσματος κρίνει.
Γνωρίζουμε όλοι λίγο πολύ τις ιδιαίτερες συνθήκες
κάτω από τις οποίες εργάζονται οι αστυνομικοί, και αν
θέλετε δέχομαι τα παράπονα που αφορούν τον κλάδο τους.
Άλλες φορές τους «κατηγορούμε για υπερβάλλοντα ζήλο»
και άλλες φορές τους θέλουμε σκληρούς και άτεγκτους.
Αλλά εδώ υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα. Όσο καλές κι
αν είναι οι προθέσεις τους , αυτές από μόνες τους τελικά
ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ώστε να μη θρηνούμε θύματα.

Τις επόμενες μέρες θα παρελάσουν από τα παράθυρα
ειδικοί και μη, καθώς η αντιπολίτευση θα προσπαθήσει
να «αποδείξει» ότι υπάρχουν πολιτικές ευθύνες, η
κυβέρνηση θα τις αρνηθεί παραπέμποντας όπως κάθε φορά
για την αναζήτηση των ενόχων στις Ένορκες Διοικητικές
Εξετάσεις του σώματος και στην δικαιοσύνη, και οι
πολίτες για μια ακόμη φορά θα αποπροσανατολιστούν.
Έτσι διαμορφώνεται η κοινή γνώμη στην Ελλάδα. Μετά από
ένα τραγικό γεγονός κλαίμε την μοίρα μας, ρίχνουμε
τις ευθύνες ο ένας στον άλλο, και ύστερα από ένα
σύντομο χρονικό διάστημα το ξεχνάμε. Έτσι, σπάνια
αποδίδονται ευθύνες και τιμωρούνται οι ένοχοι καθώς
στην καλύτερη περίπτωση βρίσκουν κάποιο εξιλαστήριο
θύμα να την πληρώσει. Έχει μεγάλη σημασία να μάθουμε
ποιος έφταιξε και να τιμωρηθεί, αλλά ακόμη μεγαλύτερη
να μην ξαναγινούν τα ίδια λάθη.
Θέλουμε να δούμε μέτρα εναντίον αυτού του φαινομένου.
Δεν μας ενδιαφέρει κύριοι αν υπάρχει ή όχι πολιτική
ευθύνη. Τουλάχιστον όχι έτσι όπως το αντιλαμβάνεστε
και θέλετε να το χρησιμοποιήσετε εσείς.
Επιτέλους κάνετε κάτι εναντίον αυτής της κατρακύλας.

Ένας στίχος για τις ψυχές που χάθηκαν…

«Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού,
μόνον ενικού αριθμού
και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη». Κ. Δημουλά.

Και ένα τραγούδι….

ονειρεμένη αστυνομία

Τι να το κάνεις όργανο το αλεξίσφαιρο γιλέκο
αφού στην υπηρεσία σου έκανες τον «Αλέκο»;
Έτσι κι αλλιώς αν το φοράς δεν θα χωράει η «μπανάνα»
που τους κρατούμενους με μιας ξυπνά απ’ τη νιρβάνα

Είναι μια μόνο μια ονειρεμένη αστυνομία

Τι να τις κάνεις όργανο τις έρμες χειροπέδες;
η εκπαίδευση σου έγινε πάνω στους καναπέδες.
Δεν έμαθες να τις φοράς στους ύποπτους και τώρα
πίσω από άλλοθι κρύβεσαι και λες φταίει «η κακία η
ώρα».

Είναι μια μόνο μια ονειρεμένη αστυνομία

Τι να το κάνεις όργανο το γρήγορο αμάξι;
αφού στην καταδίωξη δεν τρέχεις πας με τάξη.
Αυτήν που τάχα αποζητάς και βιαίως επιβάλεις
σε αγώνες πορείες κτλ. Της λαϊκής της πάλης.

Είναι μια μόνο μια ονειρεμένη αστυνομία


oneiremenh astynomia-1.mp3 -

Σάββατο 3 Μαΐου 2008

CAPTAIN HOOK


Το τελευταίο δεκαήμερο ήταν πλήρες. Είχε γιορτές, επετείους, και πολλές ευκαιρίες για αφιερώματα στην μπλογκόσφαιρα.

Βρήκα και διάβασα ενδιαφέροντα πράγματα. Πραγματικά αξίζει τον κόπο προς ενημέρωση σας ένα εκτενές αφιέρωμα της ΝΙΝΑΣ ΚΟΥΛΕΤΑΚΗ για την πρωτομαγιά. Έμαθα πράγματα που μου διέφευγαν.

Ομολογώ ότι ζήλεψα τον κύριο ΣΤΙΧΑΚΙΑ για το επετειακό στιχάκι του, και σας τον προτείνω ανεπιφύλακτα

Δεδομένου ότι έγραψα κάτι για το Πάσχα, οι δυο παραπάνω με υπερκαλύπτουν για την πρωτομαγιά, πάμε λοιπόν δυο εβδομάδες πίσω στην επέτειο της 21ης Απριλίου.


Σήμερα το τραγούδι, δε το λέω εγώ. Δεν θα μπορούσα να αποδώσω το νόημα όπως ο δημιουργός του. Ο Γιώργος Μ. Μαρίνος (απλή συνωνυμία με τον γνωστό σόουμαν), κλόουν ποιητής και συνθέτης, ζει και εργάζεται από χρονιά στην Δανία. Έχει κυκλοφορήσει 23 μεγάλους δίσκους, και πολλά βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Το παραπάνω σύντομο βιογραφικό είναι από το βιβλίο «ο Γιωργάρας ο Γαργάρας» , (εκδόσεις Κέδρος, 1988), ένα βιβλίο που μου έμαθε ότι : «οι άνθρωποι που δεν αγαπάνε τα ζώα, δεν αγαπάνε ούτε τους ανθρώπους», μα κυρίως ότι « με την ίδια ευκολία που χτυπάς ένα ζώο, χτυπάς κι έναν άνθρωπο».

Ένα αφιέρωμα για την συγγραφική του μόνο δυστυχώς πλευρά, μπορείτε να διαβάσετε εδώ


Καυστικός, δηκτικός, σατυρικός, και απολαυστικός, παραλληλίζει τον δικτάτορα με τον Κάπταιν Χουκ, και πλάθει ένα μουσικό παραμύθι , προφητεύοντας το τέλος του.

Το τραγούδι λέγεται Καπταιν Χουκ, και ανήκει στον δίσκο «Απολογισμός».


Πως λέγεται αλήθεια αυτός

Αυτός που έχει χάσει την παλάμη του, του έχει κοπεί η παλάμη, και στην θέση της έχει βάλει ένα γάντζο; Εμείς εκεί πάνω τον λεμέ Κάπταιν ΧΟΥΚ.

Αυτός λοιπόν είναι ο χαρακτηριστικότερος τύπος δικτάτορα.

Αυτός που μπήγει τον γάντζο στον λαιμό των ανθρώπων και τους τραβά, εκεί που θέλει. Με το χέρι ψηλά σηκωμένο στον ήλιο, μας δείχνει το φως. Και το φως είναι ο ίδιος, γιατί ο γάντζος δείχνει τον εαυτό του. Μας δείχνει τον ίσιο δρόμο, μας δείχνει το μέλλον, μας δείχνει την αλήθεια που πάντα είναι ο ίδιος. Μας δείχνει τις χαρές του κόσμου.

Δεν κάνει ποτέ του λάθη, αλλά μια και μόνη φορά, το λάθος που έκανε, του στοίχησε πολύ ακριβά. Τον βρήκαμε νεκρό στην τουαλέτα, γιατί ΣΚΟΥΠΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΛΑΘΟΣ ΧΕΡΙ.



Δεν πήγε από σφαίρα ούτε από μαχαίρι,

ο φουκαράς σκουπίστηκε, και έκανε λάθος χέρι.


Τραλαλα λα λα…. Τον χάσανε, τρα λα λα. ζωή σε λογού τους.

Πέταξε….. μας άφησε…..


Στην τουαλέτα κάθισε, μια μέρα να τα κάνει

κι έτσι νεκρό τον βρήκανε απάνω στην λεκάνη

δέκα σωματοφύλακες και η αστυνομία

κι όλοι τους συμφωνήσανε η αλήθεια είναι μια


Δεν πήγε από σφαίρα, ούτε από μαχαίρι

Ο φουκαράς σκουπίστηκε, και έκανε λάθος χέρι (δις)


Τραλαλα τραλαλα …πέθανε….Ο καημένος….Υπάρχουν κι άλλοι από πίσω.


Έθνος αυτός κι οι γύρω του όλοι γνωστοί πατριώτες

πατρίδα γνωστοί εφοπλιστές, και εμείς οι άγνωστοι στρατιώτες

Και μια αλήθεια μοναχή ο κόσμος ο δικός του

κι ότι θεωρούσε αληθινό γύρω άπτον εαυτό του


Αλλά ..Δεν πήγε από σφαίρα, ούτε από μαχαίρι

Ο φουκαράς σκουπίστηκε, και έκανε λάθος χέρι (δις)


Για σταθείτε ρε παιδιά δεν πέθανε αυτός γιατί λέτε ότι πέθανε. Αυτός βρίσκεται φυλακή, και να δείτε μια μέρα θα μας τον ξαναβγάλουνε….

capten houk.mp3 -


Πέμπτη 1 Μαΐου 2008

Κονσέρβα sms - ευχές

Πως πέρασα το Πάσχα;


Δεν μπορώ να πω. Πέρασα καλά. Διασκέδασα. Και όλα αυτά χωρίς καν να βγω από το σπίτι!!!

Φρόνησε η τηλεόραση για αυτό.

Για μια ακόμη χρονιά παρακολούθησα «έγκυρα ρεπορτάζ» που αφορούσαν φυσικά τι άλλο, τα έθιμα του Πάσχα, για τις περιοχές όπου με κόπο διατηρούν τις παραδόσεις.

Ο σαΐτοπόλεμος στο Βροντάδο της Χίου, η ανάσταση στα νεκροταφεία της Κοζάνης( ανατριχίλα) , τα αερόστατα στο Λεωνίδιο, και οι εκρήξεις με δυναμίτη σε βραχώδη ορεινή περιοχή της Καλύμνου (ξύπνησαν τους Τούρκους απέναντι απ΄τα άγρια χαράματα).

Όλα τα κανάλια έσπευσαν να μεταδώσουν το ρεπορτάζ. Ρε παιδιά γιατί μπαίνετε στον κόπο. Προβάλετε το περσυνό. Από πέρσι δεν έχει αλλάξει κάτι.

Ο ίδιος ρεπόρτερ οι ίδιες εικόνες, οι ίδιες δηλώσεις, οι ίδιες μαρτυρίες από αυτούς που διαφωνούν με το έθιμο. Το εμπεδώσαμε αγαπητοί αρχισυντάκτες, το εμπεδώσαμε..



Για μια ακόμη φορά παρατηρήθηκε το ίδιο φαινόμενο. Ο Έλληνας πιστός έσπευσε να στείλει τις ευχές του με τον πλέον δημοφιλή και απρόσωπο τρόπο, αμέσως μετά το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ που ξεστόμισε εν μέσω βεγγαλικών και άλλων τυμπανοκρουσιών ο παπάς. Οι συνέπειες ήταν οι γνωστές. Μπλοκάρανε τα πάντα. Τώρα τι μας έχει πιάσει να τις στέλνουμε πρώτοι, λες και συμμετέχουμε σε έναν άτυπο διαγωνισμό πρωτότυπης και ανούσιας ευχής, αυτό είναι άλλο.

Έτσι λοιπόν δέχθηκα με τουλάχιστον δίωρη καθυστέρηση, και φέτος τις καθιερωμένες ευχές από άτομα που το κάνουν αυτό κάθε χρόνο, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Δεν έχει σημασία αν είχαμε διατηρήσει επαφή όλη την προηγούμενη χρονιά. Ακάθεκτοι έγραφαν για το “Άγιο φως τής αναστάσεως να με φωτίζει” και άλλα τέτοια χαριτωμένα.


Το μεγάλο σουξέ ήταν οι sms -ευχές των πολιτικών. Με μεγάλη «τιμή» δέχθηκα την ακόλουθη ευχή, από πολιτευτή τής ιδιαίτερης πατρίδας μου: “ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ ΝΑ ΜΑΣ ΦΩΤΙΣΕΙ , ΝΑ ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΕΙ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ Ο ΣΥΜΠΟΡΕΥΤΗΣ ΜΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ. (ακολουθεί το όνομα του για να ξερώ ποιον θα ψηφίσω)”

Αναρωτιέμαι που βρήκε το προσωπικό μου τηλέφωνο για μου ευχηθεί «προσωπικά». Να ναι καλά ο άνθρωπος (να μην είμαστε και αγενείς). Αλλά δεν καταλαβαίνει ο,τι βάζει τα χεράκια του και βγάζει τα ματάκια του; Γιατί πολύ ΑΠΛΑ αν με φωτίσει το άγιο πνεύμα και εμένα και τους υπολοίπους εν δυνάμει ψηφοφόρους του, δεν υπάρχει περίπτωση να πάρει ψήφο (αυτό που λέμε μαύρο στον Μαυρογυαλούρο).


Αυτά και για το φετινό Πάσχα. Άντε πάλι και του χρόνου.

Μερικά στιχάκια πεΦωτισμένα από το «ανθρώπινο» μήνυμα που έλαβα.


ΟΧΙ ΑΛΛΑ SMS


ΟΧΙ άλλα sms

με κοινότυπες ευχές:

το άγιο φως να μη σβήσει ποτέ”

λαϊκιστή πολιτικέ.


ΟΧΙ άλλα sms

έχουν χαμηλές «τιμές»

και ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ του πιστού,

την ψήφο έτσι δίχως νου.



την πατρίδα, (δικό σου) βιλαέτι

έκανες με το ρουσφέτι

όνειρα πουλάς με “γάντι”

πονηρέ πολιτικάντη.


Φώτισε τον άγιο φως

τις ευχές του μοναχός

να μάς στέλνει απ’ τη βουλή

κι όχι μέσα απ΄ το “κελι”


Κι αν αυτό ειν ‘ουτοπία

σε καλώ στην ΦΡΟΥΤΟΠΙΑ

όπου ΘΑ γευτείς στην μάπα

κόκκινη ΜΑΤΑ ΝΤΟΜΑΤΑ

sms2.mp3 -


Κυριακή 20 Απριλίου 2008

ΤΣΑΜΙΚΟ ΚΑΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ

Είναι σύνηθες το επιχείρημα περί στατιστικής και αλήθειας. Ο καθένας μπορεί να ερμηνεύσει την στατιστική, όπως τον συμφέρει, ανάλογα με το σε ποιο συμπέρασμα θέλει να καταλήξει.
Με περίσσια περηφάνια ανακοινώθηκε από την τροχαία η μείωση των τροχαίων ατυχημάτων την περσυνή χρονιά στην Ελλάδα. Παράλληλα η στατιστική κατέδειξε και την μείωση των νεκρών «στο βωμό της ασφάλτου», στο αστρονομικό ποσοστό του 4%. Είχαμε δηλαδή 59 νεκρούς λιγότερους το 2007, σε σχέση με το 2006. Όλοι βιαστήκαν να το αποδώσουν στα νέα μέτρα, καθώς ενώ το έτος 2007, ξεκίνησε αυξητικά σε θανάτους (σε σχέση με το 2006), από την στιγμή που εφαρμόστηκαν τα νέα μέτρα, άλλαξε η κατάσταση, μειώθηκαν οι νεκροί, και τέλος καλό όλα καλά. Άντε να ευλογήσουμε για μια ακόμη φορά τα γενιά μας. Είναι όμως έτσι;
Σύμφωνα με μελέτη για λογαριασμό του υπουργείου συγκοινωνιών
υπάρχουν τέσσερις βασικοί λόγοι στους οποίους οφείλονται τα τροχαία ατυχήματα.
Την οδική υποδομή και το περιβάλλον της
Τον οδηγό,
Το όχημα,
Την επιτήρηση και αστυνόμευση,
Οι εκτιμήσεις εμφανίζουν το αυτοκίνητο να συμμετέχει κατά 10% στις αιτίες πρόκλησης ατυχημάτων, ο δρόμος κατά 30% και ο άνθρωπος κατά 90%.
Δεν εμφανίζεται πουθενά η αστυνόμευση, καθώς φυσικά οπού υπάρχει, δεν προκαλούνται ατυχήματα. Θα μου πεις «θα πρέπει ο κάθε Έλληνας οδηγός να έχει τον αστυνόμο του;
Αν δεχτούμε λοιπόν ότι το 90% ενός ατυχήματος οφείλεται στον άνθρωπο, πρέπει να εξετάσουμε αν τελικά τα νέα μέτρα «συμμόρφωσαν ή όχι τον άνθρωπο»

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχειά της τροχαίας, για τον μήνα Ιούνιο 2007 (τον μήνα δηλαδή που εφαρμόστηκαν τα νέα μέτρα), είχαμε:
«49.732 ελέγχους, όπου βεβαιώθηκαν 37.577 παραβάσεις και αναιρέθηκαν 5.801 άδειες οδήγησης».
Μιας και τους αρέσουν τα στατιστικά λοιπόν θα το κάνω «πιο λιανά»
Οι περίπου 4 (3,7), στους 5 Έλληνες οδηγούς , είναι ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ, ενώ το 10% αυτών δεν θα έπρεπε να έχει καν άδεια οδήγησης, γιατί η παραβατική οδική του συμπεριφορά, θέτει σε κίνδυνο τους υπολοίπους.
Σύμφωνα με τα ετησία στατιστικά τής τροχαίας οι παραβάσεις το 2007 σε σχέση με το 2006 αυξηθήκαν κατά 10% .
Άρα λοιπόν οι οδηγοί συνεχίζουν να μην τηρούν τον ΚΟΚ καθώς αυξάνονται σημαντικά οι παραβάσεις ετήσιος.

ΟΔΙΚΗ ΥΠΟΔΟΜΗ.
Στην Ελλάδα υπεύθυνο για το οδικό δίκτυο είναι ΥΠΕΧΩΔΕ, , όπου τα στοιχεία είναι επίσης ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ. Από την σελίδα του υπουργείου διαβάζουμε …

….Η Ελλάδα κατέχει το θλιβερό ρεκόρ των αναλογικά περισσοτέρων θανάτων και τραυματισμών από τροχαία στον ευρωπαϊκό χώρο. Ένας σημαντικός λόγος γι’ αυτό το ξεκλήρισμα είναι ότι μέχρι σήμερα πολύ λίγα τμήματα των εθνικών μας δρόμων είναι σωστοί και ασφαλείς αυτοκινητόδρομοι, μόλις 700 χλμ. σε σύνολο οδικού δικτύου πενήντα χιλιάδων χιλιομέτρων (50.000.χλμ.), εκ των οποίων τα 10.000, «χαρακτηρίζονται» ως εθνικό δίκτυο.
Είναι επομένως καθοριστικά για την αύξηση της ασφάλειας στους δρόμους της χώρας τα μεγάλα οδικά έργα που προχωράει το ΥΠΕΧΩΔΕ…
Με άλλα λόγια μας λέει ότι τα 700 χιλιόμετρα από σύνολο 50.000χιλιομετρων είναι ασφαλείς αυτοκινητόδρομοι. Που πας ρε Καραμητροοοο. Δεν μπαίνω στον κόπο να βγάλω ποσοστό, γιατί είναι αντίστοιχο της αξιοπιστίας τους.
Σύμφωνα πάλι με στοιχειά του ΥΠΕΧΩΔΕ η ολοκλήρωση των έργων στο πέταλο του Μαλιακου (οπού έχει ολοκληρωθεί κατά το ημιση ), αλλά και την Ήπειρο, θα υποπενταπλασιαστουν τα ατυχήματα.
…. το Πέταλο του Μαλιακού, το οποίο παραδίδεται στην κυκλοφορία, ως σύγχρονος αυτοκινητόδρομος, εντός του 2007. Με την παράδοσή του υποπενταπλασιάζονται τα ατυχήματα και συνεπώς ο σημερινός μέσος ετήσιος αριθμός των νεκρών από 15 θα μειωθεί σε κάτω των 3. Ανάλογες μειώσεις ατυχημάτων και νεκρών θα ισχύσουν και σε σωρεία άλλων έργων όπως Εγνατία, παρακάμψεις Αγρινίου και Άρτας, οδικά έργα περιοχής Πατρών, κ.λπ. Εκτιμάται ότι με την ολοκλήρωση των έργων αυτών έως το τέλος του 2008, ο συνολικός ετήσιος αριθμός των νεκρών, από 90 και πλέον που είναι σήμερα, θα μειωθεί σε κάτω των 18…

… Το γεγονός αυτό, σύμφωνα με διεθνή στατιστικά δεδομένα, υποπενταπλασιάζει στους κύριους αυτούς οδικούς άξονες τα θανατηφόρα ατυχήματα. Συγκεκριμένα μόνο στους τέσσερις από τους προαναφερθέντες περιφερειακούς αυτοκινητοδρόμους, (Ιόνια Οδός, Μαλιακός-Κλειδί, Κόρινθος-Τρίπολη-Καλαμάτα, Κόρινθος-Πάτρα-Πύργος-Τσακώνα) ο σημερινός μέσος ετήσιος αριθμός των 335 ατυχημάτων και 122 θανάτων θα μειωθεί αντίστοιχα σε λιγότερα από 67 ατυχήματα και 24 θανάτους….

Άρα λοιπόν στην Ελλάδα, δεν έχουμε ούτε ασφαλείς δρόμους, ούτε συνετούς οδηγούς το γεγονός ότι δίνονται κατά καιρούς στην κυκλοφορία κομμάτια της Εγνατίας οδού Θεσσαλονίκης Αλεξανδρούπολης αλλά και του πετάλου του Μαλιακού, σίγουρα έχει μειώσει τα ατυχήματα, καθώς σε πολλά ήταν τα σημεία των δυο παραπάνω δρόμων, όπιο δεν είναι πλέον αναγκασμένοι οι οδηγοί να προσπελάσουν.
Δεν πιστεύω ότι βοήθησαν επαρκώς τα νέα μετρά για την μείωση των θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων. Και επιχειρηματολογώ επ’ αυτού με στατιστικά στοιχεία όπως τους αρέσει¨
….28-12-2007:Στατιστικά στοιχεία τροχαίων ατυχημάτων κατά την επιστροφή οχημάτων τριημέρου Χριστουγέννων 25,26,27 έτους2007.

1. Σημειώθηκαν 7 θανατηφόρα ατυχήματα με 10 νεκρούς, ενώ το αντίστοιχο περσινό διάστημα έγιναν 11θανατηφόρα με 12 νεκρούς.

2. Ανάλυση θανατηφόρων.
α. 4 αφορούν εκτροπές οχημάτων εκ των οποίων :
Δύο (2) στο επαρχιακό δίκτυο.
Δύο (2) στο δευτερεύον Εθνικό.
β. 3 αφορούν συγκρούσεις εκ των οποίων :
Δύο (2) στο δευτερεύον Εθνικό
Μία (1) στην Π.Α.Θ.Ε.

3. Αναφορικά με τα σοβαρά ατυχήματα το ίδιο διάστημα σημειώθηκαν 17 με 20 τραυματίες ενώ το αντίστοιχο περσυνό σημειώθηκαν 7 με 13 τραυματίες.

4. Ως προς τα ελαφρά σημειώθηκαν 98 με 108 τραυματίες σε σχέση με το 2006 που έγιναν 75 με 79 ελαφρά τραυματίες .

5. Η επιστροφή των οχημάτων κυμάνθηκε συνολικά από Αθήνα και από Θεσσαλονίκη στα 383.975 οχήματα για το 2007 έναντι 208.370 οχήματα για το 2006. Σημειώθηκε ποσοστιαία αύξηση κατά 84% ( 175.605 οχήματα περισσότερα).

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ:
Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι η πρόκληση των θανατηφόρων ατυχημάτων οφείλεται, κυρίως στην επιθετική συμπεριφορά των οδηγών, ( επικίνδυνοι ελιγμοί, αντικανονικό προσπέρασμα κ.λ.π.) στην υπερβολική ταχύτητα , στην κίνηση στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας και στην οδήγηση υπό την επήρεια μέθης, που αποτελούν τις πρωταρχικές αιτίες.
Επιπλέον τα στοιχεία φανερώνουν το έλλειμμα της οδηγικής συμπεριφοράς και ευθύνης παρά τα έντονα μέτρα της αστυνομικής παρουσίας με δυνάμεις και μέσα.

Τα μέτρα ελέγχου και επιτήρησης της κυκλοφορίας θα συνεχισθούν με το σύνολο δυνάμεων και μέσων τροχαίας καθ΄όλη την διάρκεια της περιόδου των επόμενων εορτών ( Πρωτοχρονιάς - Φώτων ) με σκοπό την μεγιστοποίηση της οδικής ασφαλείας των μετακινουμένων και αποτροπή των τροχαίων ατυχημάτων….

Αυξηθήκαν δηλαδή τα ατυχήματα κατά την περίοδο τον εορτών, λόγω κακής οδηγικης συμπεριφοράς, και της κακής ποιότητας του οδικού δικτύου.
Σε μελέτη του Συλλόγου Ελλήνων Συγκοινωνιολόγων “αναφέρεται ότι ο αριθμός των ατυχημάτων, των νεκρών και των τραυματιών στην Ελλάδα κατά την τελευταία τετραετία σημειώνει αξιοσημείωτη μείωση, η οποία σύμφωνα με προκαταρκτικές εκτιμήσεις οφείλεται αφενός σε ορισμένες νέες δράσεις οδικής ασφάλειας (κυρίως στην εντατικοποίηση της αστυνόμευσης) και αφετέρου στη σημαντική αύξηση του κυκλοφοριακού φόρτου στο αστικό και υπεραστικό οδικό δίκτυο της χώρας (και τη συνεπαγόμενη μείωση ταχυτήτων”. Τα στοιχεία αυτά, αφορούν την τετραετία 1998 – 2002, και παρουσιάζεται μείωση των θανατηφόρων τροχαίων κατά 32% ,και την μείωση των θυμάτων κατά 24%. Στατιστικά συνεπώς, έτσι κι αλλιώς μειώνονται τα θύματα την τελευταία δεκαετία , και δεν έγινε ξαφνικά το τελευταίο έτος με την “λήψη” των μέτρων.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΙ ΕΛΕΓΧΟΙ
Σε ο,τι αφορά την αποτελεσματικότητα των ελέγχων της τροχαίας, και εδώ τα στατιστικά στοιχειά είναι διφορούμενα. Σύμφωνα με την ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ τα θανατηφόρα τροχαία δυστυχήματα που συνέβησαν κατά το 2007 ήταν περισσότερα στο λεκανοπέδιο της Αττικής, παρά στις εθνικές – επαρχιακές οδούς.
Αν και τα συνεργεία ελέγχων της τροχαίας στο λεκανοπέδιο το 2007 αυξηθήκαν κατά 37% η μείωση των θανατηφόρων ατυχημάτων είναι της τάξης του 1,07%
Είναι ενδιαφέρον το γεγονός, ότι το 2007 ελέγχθηκαν ενάμιση εκατομμύριο οδηγοί για επήρεια ή όχι μέθης. Οι τριακόσιοι χιλιάδες έλεγχοι έγιναν στην Αττική, και οι υπόλοιποι στην επαρχεία. Αριθμός σαφώς αντιστρόφως ανάλογος των θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων. Θέλω να πω δηλαδή, ότι εφόσον τα περισσότερα θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα γίνονται στο λεκανοπέδιο, θα έπρεπε εκεί να γίνονται και οι περισσότεροι έλεγχοι. Άρα για ποια απόδοση μέτρων μιλάμε;
Από την άλλη τα ιδία στοιχεία δείχνουν ότι μονό το 3% των ελεγμένων οδηγών ήταν υπό την επήρεια μέθης. Θέλουν να μας πουν δηλαδή, ότι οι τρις στους εκατό ΜΟΝΟ από όσους πατάνε το γκάζι, πίνουν και ένα ποτηράκι παραπάνω. Δεν έχω στοιχεία για να το αντικρούσω, αλλά αδυνατώ να το πιστέψω. Εκτιμώ ότι είναι πολύ περισσότεροι.

ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Εργαστηρίου Συστημάτων Χρηματοοικονομικής Διοίκησης του Πολυτεχνείου Κρήτης,«Από έρευνα και διασταύρωση των στοιχείων ανά περιοχή που έγινε από το εργαστήριό μας διαπιστώθηκε ότι τα δεδομένα της Στατιστικής Υπηρεσίας είναι πλησιέστερα στην πραγματικότητα, ενώ της Αστυνομίας διαφοροποιούνται σημαντικά» και καταλήγει στο συμπέρασμα «Με το να αποκρύβουν δεδομένα δεν θα εμφανισθούν επιτευχθέντες οι τεθέντες από την Ευρωπαϊκή Ένωση στόχοι κάθε έτος ως το 2010, όπου πρέπει ο αριθμός των νεκρών από τροχαία να είναι 1.050 άτομα».
Τα αποτελέσματα τής έρευνας παρουσιάζουν μείωση των θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων, μείωση των θυμάτων, και αναδεικνύουν τους νομούς Κορινθίας, Βοιωτίας, και Ευβοίας ως τους πλέον επικινδύνους, για τους οποίους διαπιστώνει την απουσία μέτρων και συνεπώς επαρκούς αστυνόμευσης. Η ερευνά καταδεικνύει την ανάγκη για άμεση λήψη μέτρων στους παραπάνω νομούς, ενώ υπενθυμίζει ότι έχει εγκαταλειφθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες και πρέπει άμεσα να επανενεργοποιηθεί το στρατηγικό σχέδιο «Καθ' οδόν» για τη μείωση των ατυχημάτων, το οποίο είχε εξαγγελθεί με τυμπανοκρουσίες πριν από δύο χρόνια.

Συμπεραίνουμε λοιπόν, ότι ούτε επαρκής αστυνόμευση υπάρχει, ούτε άλλαξε συμπεριφορά ο Έλληνας οδηγός. Η μείωση των θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων, οφείλεται κυρίως στην βελτίωση κάποιων κομματιών, των οδικών αξόνων της χώρας. Δεν λέω ότι δεν βοηθήσαν τα μέτρα. Ούτε κρίνω αν είναι δίκαια η όχι. Κατά την γνώμη μου έλεγχοι είναι ανεπαρκείς, και απελπιστικά άτακτοι, ώστε να συνετίσουν τον παραβάτη οδηγό. Έχω την αίσθηση ο,τι αυτά λειτουργούν περισσότερο εισπρακτικά, παρά κατασταλτικά καθώς αν κρίνω από τον τρόπο που γίνονται οι έλεγχοι στις εθνικές και κυρίως τις επαρχιακές οδούς (λόγω επαγγέλματος ταξιδεύω σε Μακεδονία και Θεσσαλία μια φορά τον μηνά), αυτοί περισσότερο παγιδεύουν, παρά προστατεύουν τον οδηγό.
Αυτό συμπέρανα εγώ, και θα το αποδώσω μελωδικά, με ένα τσάμικο, ένεκα των ημερών , καθώς πλησιάζει το Πάσχα, οι δρόμοι πάλι θα γεμίσουν εκδρομείς, και το παραδοσιακό σούβλισμα του οβελία, οπωσδήποτε προϋποθέτει την ανάλογη “βουκολική υπόκρουση”.
Καλό Πάσχα σε όλους και προσοχή, στο δρόμο.

NOUMERA(1).mp3 -