Σάββατο 12 Ιουλίου 2008

ΚΕΜΑΛ

Είναι μερικά τραγούδια που μας σημαδεύουν. Ταυτιζόμαστε τόσο πολύ μαζί τους ώστε συχνά σκεφτόμαστε ότι «λες και γραφτήκαν για μας». Αυτή είναι κατά την γνώμη μου η μαγεία και η δύναμη αυτών των τραγουδιών. Μιλάνε με μια γλώσσα έμμετρη, ποιητική, αλληγορική, γεμάτη συμβολισμούς και εικόνες. Μια γλώσσα που μας εκφράζει, αλλά συχνά δεν έχουμε την ικανότητα να την χρησιμοποιήσουμε έτσι εμείς. Εκεί από μηχανής θεοί έρχονται οι ποιητές και λύνουν το σταυρόλεξο αυτής της ανικανότητας της έκφρασης μας. Δεν μένει παρά να τους ακούσουμε προσεκτικά, ώστε να αφουγκραστούμε τα συναισθήματα μας.

Ο Κεμάλ είναι ένα αγαπημένο τέτοιο τραγούδι. Πρώτη φορά το άκουσα με τους αγγλικούς στίχους μη γνωρίζοντας φυσικά ότι την μουσική του την υπέγραφε ο Μάνος Χατζιδάκις. Ξανάπεσα πάνω μετά από καιρό τυχαία ακούγοντας το σε κάποιο ραδιόφωνο. Το έψαξα και το βρήκα. Έμαθα να το ερμηνεύω με την κιθάρα, και το ενέταξα στο πρόγραμμα μου, καθώς εκείνη την εποχή δούλευα κάποια βράδια παίζοντας ζωντανά μουσική.

Το κομμάτι προσφέρονταν για το κλείσιμο του προγράμματος καθώς η επωδός καληνύχτιζε πικρά, διαπιστώνοντας παράλληλα ότι «αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ». Δεν ήταν λίγοι οι φίλοι που περίμεναν να ακούσουν το κομμάτι και αναγκαστικά κάθονταν μέχρι το τέλος της βραδιάς.

Εκείνη την εποχή πιστεύαμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Η επωδός ήταν γροθιά στο στομάχι, και φυσικά ήταν κάτι που κανείς δεν παραδέχονταν. Κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μας όμως προβληματιζόμασταν: «ρε συ λες να’ χε δίκιο ο Γκάτσος;» δεν έμενε παρά να επιχειρήσουμε να αφαιρέσουμε μια και μόνο λέξη από τα γραφόμενα. Ένα «δεν», και αυτός ο κόσμος θα άλλαζε…

Και το θαύμα έγινε, έτσι αυθόρμητα κάποιο βραδύ. Μόλις απήγγειλα την τελευταία φράση άκουσα το κοινό από κάτω να φωνάζει με πεποίθηση, ότι «αυτός ο κόσμος θα αλλάξει». Έτσι ξαφνικά το κομμάτι δεν αποτελούσε πια «την γροθιά στο στομάχι», αλλά «την γροθιά στο μαχαίρι». Με «ηθικόν ακμαιότατον», και την αυτοπεποίθηση στα ύψη λοιπόν , ούτε «λύκου δόντι», ούτε «λιονταριού προβιά» φοβόμασταν να αντιμετωπίσουμε. Βέβαια για μας οι «αρχόντοι» είχαν σαφώς αμελητέα δύναμη καθώς πιστεύαμε ότι αυτή πηγάζει από τους ανθρώπους οπού αντιπροσωπεύουν. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, ανα πάσα στιγμή μπορούν να τους την αφαιρέσουν. Έτσι η δύναμη τους είναι ουσιαστικά η δύναμη των ανθρώπων. Μα οι άνθρωποι είμαστε εμείς. Άρα δύναμη είναι δική μας.

Είναι όμως δική μας; Πως συμπεριφερόμαστε όταν την αποκτήσουμε; Τι κρύβουν οι ψυχές μας; Τελικά πόσο σκοτεινές είναι αυτές οι ψυχές των ανθρώπων;


Με τον Κεμάλ θέλησα να θυμηθώ τον Μάνο Χατζιδάκι που πέθανε πριν 15 χρόνια στις 15 Ιουνίου του 1994. Φεύγοντας μας άφησε έναν μουσικό παράδεισο, άνοιξε τις πύλες του, και μας προσκάλεσε όλους να βγάλουμε την θηλιά της πολιτιστικής και πνευματικής φθήνιας και ανοησίας από το λαιμό μας. Ίσως να μην μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Είναι βέβαιο ωστόσο, ότι αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς, αυτός ο κόσμος δεν πρόκειται να αλλάξει. Και είναι βέβαιο επίσης πως αυτός ο παράδεισος είναι ένας από τους λίγους που μπορούν να φωτίσουν τις σκοτεινές ψυχές των ανθρώπων.

Τον Κεμάλ θέλω να τον αφιερώσω στην Ζωή. Αν ήταν μαζί μας σήμερα θα είχε τα γενέθλια της και ήταν το αγαπημένο της τραγούδι.

Με τον Κεμάλ θα σας «καληνυχτίσω» για αυτό το καλοκαίρι (εκτός σοβαρού απροόπτου).Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους συμμετείχαν με σχόλια ή απλώς επισκεφτήκαν το τελευταίο τρίμηνο το pikos apikos blog. Θα τα ξαναπούμε τον Σεπτέμβρη .

Ελπίζω να περάσουμε καλά στις διακοπές αλλά το πιο σημαντικό είναι να γυρίσουμε όλοι πίσω υγιείς.


ΚΑΛΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ.




KEMAL3.mp3 -









14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

χωρίς να έχω καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα, τείνω να πιστεύω πως αν καταφέρεις να αλλάξεις λίγα από εκείνα που σε ενοχλούν στον εαυτό σου, τότε έχεις προσφέρει μια σημαντική αλλαγή και στον κόσμο.

καλές αλλαγές λοιπόν!

Litanie des Saints είπε...

Καλό καλοκαίρι!

πρκλς είπε...

Καλές διακοπές
και ανανεωμένη επιστροφή!

Ανώνυμος είπε...

Καλό σου καλοκαίρι, φίλε μου. Θα τα πούμε από Σεπτέμβρη.

pikos apikos είπε...

@ krotkaya

Με ζορίζουν οι απαντήσεις προσωπικής χροιάς. Ευχαριστώ για την «τείνουσα εκτίμηση».

@ Litanie des Saints

Ευχαριστώ. Επίσης.

@ πρκλς

Ευχαριστώ. Οι διακοπές αργούν ακόμη (τον Αύγουστο που θα αντιμετωπίσω και τις παχιές μύγες) , απλά ο ελεύθερος χρόνος αυτήν την περίοδο επενδύεται στην μοτοσικλέτα, και στις παραλίες της Χαλκιδικής. Που καιρός για γράψιμο και ηχογραφήσεις…

@ stelios

Ευχαριστώ. Το αυτό και δι ημάς.

Stepas είπε...

Καταπληκτικό τραγούδι ο Κεμάλ,πράγματι.Κι εγώ το αγαπώ πολύ.

Καλό καλοκαίρι!

Τα λέμε!

pikos apikos είπε...

@ Stepas

Καλώς όρισες, και καλό καλοκαίρι

Ανώνυμος είπε...

Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή....θέλει νεκροί χιλιάδες να είναι στους τροχούς, θελει και οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους....Απόσπασμα από άλλο τραγούδι του Θεωδωράκη νομίζω..Έτσι άλλαζε ο κόσμος,έτσι θα ξανααλλάξει εάν θέλουμε κάτι καλύτερο για εμάς και τις γενιές που έρχονται!Ειρηνικές επαναστάσεις δεν υπήρξαν και δεν θα υπάρξουν.Δεν αλλάζει ο κόσμος εάν αλλάξουμε τους ευατούς μας.Είναι ουτοπικό.ΘΑ ΒΑΛΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΝΤΟΡΒΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ???????????

saltatempo είπε...

Το καλντερίμι της ψυχής

Ήρθε μαντάτο πως πουλήθηκε το ντέρτι
και τα τραγούδια πια δεν θα χουνε ψυχή
βάλανε λέει τα στιχάκια φυλακή
για να πουλήσουν ότι ο μύλος τους αλέθει

δεν είναι σάλιο τα στιχάκια να τα φτύνεις
ούτε παιχνίδι με τις ρύμες στη σειρά
θέλει να ψάξεις τη ζωή ψηλαφιστά
να ανακάλυψης της ψυχής το καλντερίμι

θέλει να νιώσεις τις ανθρώπινες στιγμές
που μέσα κρύβουνε ζόρια και χαρές
θέλει ο νους να πλέξει αλήθειες στην καρδιά
με υφάδι ζόρικο των στίχων τον νταλκά

βράδυ στην εθνική 27/2/08 Αθήνα Βόλος

Δημήτρης Θεολόγου

Καλό καλοκαίρι!!!

pikos apikos είπε...

@ isaak
"για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ"
Ας αλλάξουμε τον τρόπο που κοιτάμε για να τον δούμε στα μάτια...

@ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

αυτός ο "μύλος" που αλέθει ο,τι βρει
που παίρνει φως, και που σκοτάδι το ξερνάει
ήρθε καιρός να μπει εκείνος φυλακή
μα αν λείψει αυτό, θαρρώ, σιγά σιγά γερνάει.

κάποιοι τον πότισαν με λογία σαν σπαθιά
και κάποιοι άλλοι με του νόστου την ζαλάδα
μα οι ποιο πολλοί του παραδώσανε σκουριά
και πήραν πίσω ουρανό με μια λιακάδα.

καλώς όρισες συνάδελφε (με τις δυο σου ειδικότητες)
υσ. έχεις mail?

saltatempo είπε...

Καλημέρα από την Αθήνα σου έδωσα πάσα και έβαλες γκολ εξαιρετικά στιχάκια
Το mail είναι theologoud@in.gr

Ανώνυμος είπε...

@pikosapikos

Τον Ήλιο από όπου και να τον κοιτάξεις τυφλώνεσαι!Ας μην σπαταλάμε τον χρονο μας σε θεωρίες.Δράση χρειάζετε!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Είναι ένα εξαιρετικό τραγούδι. Ένα από τα πιο απαισιόδοξα του Μάνου, αλλά τόσο βαθιά αγωνιστιό, παρά την αδυναμία γρήγορων αλλαγών. Το λατρεύω. Ίσως η καλύτερη μέχρι τότε στιγμή ενός Μάνου που αναζητούσε χρήματα από το σκυλάδικο κινηματογράφο.

pikos apikos είπε...

@ isaak
Είναι φανερό ότι δεν συμφωνούμε αγαπητέ. Ωστόσο δράσεις μπορούν να θεωρηθούν (κατά κάποιον τρόπο) και οι προτροπές μέσω αυτού του μπλόγκ.

@ ο δείμος του πολίτη
Καλώς όρισες.
Εύστοχη η παρατήρηση για τις συνθέσεις που αφορούν τον "σκυλάδικο κινηματογράφο".
Κατά την γνώμη μου οι γρήγορες αλλαγές δεν αποτελούν αδυναμία καθώς πάνω σε αυτές ο σύνθετης έχει "δέσει" τρεις διαφορετικές μελωδίες.