Δευτέρα 2 Ιουνίου 2008

"ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ"


Για την Αμαλία

Μα η ιστορία δε γίνεται σιωπή…

Το φακελάκι για την κονόμα την αρπαχτή
από την άγνοια, εμπόριο ανάγκης χωρίς ντροπή
στα θεραπευτήρια γιατροί – δηλητήρια της σήψης οπή.

Μα η ιστορία δε γίνεται σιωπή…

Επιστημονική διάγνωση, με ψυχρή απάθεια
και κυνική αδιαφορία στην δική σου προσπάθεια
λεν πως «πάσχετε από ιδιοπάθεια»

Μα η ιστορία γίνεται μνήμη…

Η μνήμη δε σβήνει, κληρονομιά αφήνει
απ’τα λόγια σου η ευχή:
«Όχι ο κανόνας- εξαίρεση να’ ναι-
οι αλμπάνηδες» λες ,με σβησμένη κραυγή.

Μα η ιστορία έβγαλε βρώμα…

Χωρίς (σ’ αυτήν την ψωροκώσταινα) ένοχος ακόμα
να καταδικαστεί
η πρώτη του Ιούνη, καρφί στο ρουθούνι
έχω ορκιστεί
στο σύστημα να ναι
ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΠΑΝΕ
ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ.

2 σχόλια:

πρκλς είπε...

Εντάξει, "η ιστορία δεν γίνεται σιωπή". Όντως. "Η ιστορία γίνεται μνήμη". Όντως.

Αλλά, κρίνοντας από τη μορφή των φετινών αναφορών στο ζήτημα της Αμαλίας, τολμώ να παρατηρήσω ότι:

Παραμένει επίκαιρο το ζήτημα του "αγώνα της μνήμης ενάντια στη λήθη"...
:-(

pikos apikos είπε...

@πρκλς
δυστυχώς έχεις απόλυτο δίκιο. Τα «μνημόσυνα» απαιτούν ευσυγκίνητους ανθρώπους ,ενώ οι πράξεις απαιτούν θαρραλέους.