Σάββατο 3 Μαΐου 2008

CAPTAIN HOOK


Το τελευταίο δεκαήμερο ήταν πλήρες. Είχε γιορτές, επετείους, και πολλές ευκαιρίες για αφιερώματα στην μπλογκόσφαιρα.

Βρήκα και διάβασα ενδιαφέροντα πράγματα. Πραγματικά αξίζει τον κόπο προς ενημέρωση σας ένα εκτενές αφιέρωμα της ΝΙΝΑΣ ΚΟΥΛΕΤΑΚΗ για την πρωτομαγιά. Έμαθα πράγματα που μου διέφευγαν.

Ομολογώ ότι ζήλεψα τον κύριο ΣΤΙΧΑΚΙΑ για το επετειακό στιχάκι του, και σας τον προτείνω ανεπιφύλακτα

Δεδομένου ότι έγραψα κάτι για το Πάσχα, οι δυο παραπάνω με υπερκαλύπτουν για την πρωτομαγιά, πάμε λοιπόν δυο εβδομάδες πίσω στην επέτειο της 21ης Απριλίου.


Σήμερα το τραγούδι, δε το λέω εγώ. Δεν θα μπορούσα να αποδώσω το νόημα όπως ο δημιουργός του. Ο Γιώργος Μ. Μαρίνος (απλή συνωνυμία με τον γνωστό σόουμαν), κλόουν ποιητής και συνθέτης, ζει και εργάζεται από χρονιά στην Δανία. Έχει κυκλοφορήσει 23 μεγάλους δίσκους, και πολλά βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Το παραπάνω σύντομο βιογραφικό είναι από το βιβλίο «ο Γιωργάρας ο Γαργάρας» , (εκδόσεις Κέδρος, 1988), ένα βιβλίο που μου έμαθε ότι : «οι άνθρωποι που δεν αγαπάνε τα ζώα, δεν αγαπάνε ούτε τους ανθρώπους», μα κυρίως ότι « με την ίδια ευκολία που χτυπάς ένα ζώο, χτυπάς κι έναν άνθρωπο».

Ένα αφιέρωμα για την συγγραφική του μόνο δυστυχώς πλευρά, μπορείτε να διαβάσετε εδώ


Καυστικός, δηκτικός, σατυρικός, και απολαυστικός, παραλληλίζει τον δικτάτορα με τον Κάπταιν Χουκ, και πλάθει ένα μουσικό παραμύθι , προφητεύοντας το τέλος του.

Το τραγούδι λέγεται Καπταιν Χουκ, και ανήκει στον δίσκο «Απολογισμός».


Πως λέγεται αλήθεια αυτός

Αυτός που έχει χάσει την παλάμη του, του έχει κοπεί η παλάμη, και στην θέση της έχει βάλει ένα γάντζο; Εμείς εκεί πάνω τον λεμέ Κάπταιν ΧΟΥΚ.

Αυτός λοιπόν είναι ο χαρακτηριστικότερος τύπος δικτάτορα.

Αυτός που μπήγει τον γάντζο στον λαιμό των ανθρώπων και τους τραβά, εκεί που θέλει. Με το χέρι ψηλά σηκωμένο στον ήλιο, μας δείχνει το φως. Και το φως είναι ο ίδιος, γιατί ο γάντζος δείχνει τον εαυτό του. Μας δείχνει τον ίσιο δρόμο, μας δείχνει το μέλλον, μας δείχνει την αλήθεια που πάντα είναι ο ίδιος. Μας δείχνει τις χαρές του κόσμου.

Δεν κάνει ποτέ του λάθη, αλλά μια και μόνη φορά, το λάθος που έκανε, του στοίχησε πολύ ακριβά. Τον βρήκαμε νεκρό στην τουαλέτα, γιατί ΣΚΟΥΠΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΛΑΘΟΣ ΧΕΡΙ.



Δεν πήγε από σφαίρα ούτε από μαχαίρι,

ο φουκαράς σκουπίστηκε, και έκανε λάθος χέρι.


Τραλαλα λα λα…. Τον χάσανε, τρα λα λα. ζωή σε λογού τους.

Πέταξε….. μας άφησε…..


Στην τουαλέτα κάθισε, μια μέρα να τα κάνει

κι έτσι νεκρό τον βρήκανε απάνω στην λεκάνη

δέκα σωματοφύλακες και η αστυνομία

κι όλοι τους συμφωνήσανε η αλήθεια είναι μια


Δεν πήγε από σφαίρα, ούτε από μαχαίρι

Ο φουκαράς σκουπίστηκε, και έκανε λάθος χέρι (δις)


Τραλαλα τραλαλα …πέθανε….Ο καημένος….Υπάρχουν κι άλλοι από πίσω.


Έθνος αυτός κι οι γύρω του όλοι γνωστοί πατριώτες

πατρίδα γνωστοί εφοπλιστές, και εμείς οι άγνωστοι στρατιώτες

Και μια αλήθεια μοναχή ο κόσμος ο δικός του

κι ότι θεωρούσε αληθινό γύρω άπτον εαυτό του


Αλλά ..Δεν πήγε από σφαίρα, ούτε από μαχαίρι

Ο φουκαράς σκουπίστηκε, και έκανε λάθος χέρι (δις)


Για σταθείτε ρε παιδιά δεν πέθανε αυτός γιατί λέτε ότι πέθανε. Αυτός βρίσκεται φυλακή, και να δείτε μια μέρα θα μας τον ξαναβγάλουνε….

capten houk.mp3 -


3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

καλημέρα, να μια ευκαιρία να πω, ότι βρίσκω πολύ ωραία την ιδέα, που συνοδεύεις τα άρθρα με τις αυτοσχέδιες μελοποιήσεις. Ευθύ, ειλικρινές και απροσχημάτιστο είναι (χα, σαν το master Joda ακούγεται!)

Εγκάρδια,

Κ

ΥΓ. την ενορχήστρωση δεν την έχω εγκαταλείψει, αλλά θα αργήσει λίγο...

Ανώνυμος είπε...

Όμορφο είναι τούτο εδώ το σπίτι σας.
Με χαρά θα το επισκέφτομαι

pikos apikos είπε...

@ Κουκοδήμος
Εμένα πάλι μου ακούγεται σαν…δελτίο τύπου της αστυνομίας, το οποίο ανακοινώνει την ομολογία του ενόχου με «ευθύ ειλικρινές και απροσχημάτιστο» τρόπο….
Υς. το ξέρω αγαπητέ. (Έτσι και αλλιώς εδώ θα καταλήξει η ενορχήΣΤΡΩΣΗ) σου, και σε ευχαριστώ εκ των προτέρων.
@ stixakias
Με μεγάλη μας χαρά θα σε υποδεχόμαστε!!! (Στην Φρουτοπία είμαστε πολλοί, και απ’όλα έχει ο μπαξές)…
υσ. Μάλλον θα πρέπει να σταματήσουμε τις τυπικότητες με τους πληθυντικούς ευγενείας δεν νομίζεις;