"Πιάνουν λιμάνι στην Θεσσαλονίκη"…
1 Μαίου 2008 οι κατ’ εξοχήν ροκάδες Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Σάκης Μπουλάς, Γιάννης Ζουγανέλης & Δημήτρης Σταρόβας συνεχίζουν ακάθεκτοι …στην Θεσσαλονίκη στο Νύχτερινο κέντρο «ΠΥΛΗ ΑΞΙΟΥ» περιοχή σφαγείων(11η πύλη λιμανιού) απο σήμερα 2 Μαϊου 2008
Η ακαταμάχητη ροκ συντροφιά στην οποία θα συμμετέχουν και οι Άλκης Κωνσταντόπουλος και Τάνια Κικίδη, θα χαρίσει μελωδικές στιγμές και σκηνές απείρου κάλλους .
Όσο για τις υπερβολικές τιμές, που κυκλοφορούν φήμες, δεν αληθεύουν, καθώς είναι οι εξής:
ΤΙΜΗ ΕΙΣΟΔΟΥ : 20€ ΜΕ ΠΟΤΟ ΣΤΟ BAR
ΤΙΜΗ ΦΙΑΛΗΣ : 170€ ΑΝΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΑΤΟΜΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΣΘΕΤΗ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ. Επίσης οι φήμες που κυκλοφρούν για την ενδυματολογία των θαμώνων ότι δήθεν χωρίς κουστούμι και βραδινή τουαλέτα δεν θα μπει κανένας, αυτό δεν ισχύει σε καμιά περίπτωση. Ο καθένας μπορεί να φορέσει ότι γουστάρει, αρκεί να είναι αξιοπρεπής, και αυτό ισχύει για όλα τα κέντρα της Ελλάδος...
H είδηση είναι δημοσιευμένη εδώ και μέρες ενώ ήδη χαρακτηρίζεται επιτυχημένη η εμφάνιση του σχήματος στην Θεσσαλονίκη. Βέβαια η Πύλη Αξιού είναι ένας χώρος ο οποίος φιλοξενεί κατεξοχήν λαϊκόσκυλάδικα σχήματα «πρώτης κατηγόριας», ενώ στο θερινό μαγαζί του ίδιου ιδιοκτήτη, εμφανίζεται αυτές τις μέρες το σχήμα Ρουβά -Ζήνα. Επειδή κανένας δεν είναι στο απυρόβλητο, θα ασκήσω κριτική με τα αυτοσχέδια μελοποιημένα στιχάκια παρακάτω, θυμίζοντας ότι όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες, έχουν περάσει από την πλάκα και τις Εσπερίδες, κάνοντας παραστάσεις με πενήντα άτομα για κοινό (τώρα έχουν μάνατζερ, οι οποίοι μιλάνε για μπάτζετ, και ελάχιστη κατανάλωση. Προφανώς τώρα βγάζουν λιγότερα χρήματα από τότε). Ο Ζουγανέλης και ο Μπουλάς δημιούργησαν την δική τους σχολή (την οποία ακολουθεί ακόμη και σήμερα ο Πανούσης), στο "Αχ Μαρία", ο Σταρόβας με τους άγαμους θύτες, ξεκίνησε από τον Μύλο της Θεσσαλονίκης (τον οποίο προφανώς πλέον δεν καταδέχεται). Τέλος ο Βασίλης και ο Λαβρέντης το 93 τραγουδούσαν για "σκυλάδικα στην εθνική", και ενω αναρωτιόταν "Θεέ μου πως φτάσαμε ως εδώ"; στο τέλος διαπίστωναν ότι "μας έχουν πνίξει τα σκατά". Ε λοιπόν αυτά τα σκατά που φτύνατε τότε, τώρα τα γλύφετε, και ένα είναι το σίγουρο. Οτι έχετε πλέον ευθύνη μεγάλη για αυτόν τον αχταρμά ο οποίος χαρακτηρίζει την ελληνική κουλτούρα της διασκέδασης και ψυχαγωγίας.
Από την πλάκα τον Ζυγό
και με το χρήμα οδηγό
ανέβηκαν με κέφι.
Στην νύφη του Θερμαϊκού
στο «μιούσικ χώλ» πύλη Αξιού
Κι αρπάξανε το ντέφι
Φτιαγμένο αυτό το μαγαζί
να τραγουδήσουνε μαζί
γνωστές επιτυχίες
Όπως παλιά στο παρελθόν
Ρουβάς και ΔΕΣΠΟΙΝΑ λοιπόν
κάναν ατασθαλίες
Άντε και εις ανώτερα
με τον Ρουβά σε κότερα
να χτίσετε καριέρα
σε μιούσικ χωλς σκυλάδικα
ένσημα «λουλουδάδικα»
κολλάτε νύχτα μέρα
Εκεί κατάντησε λοιπόν.
Το «αχ Μαρία» παρελθόν
και η «σφεντόνα» λήθη.
Ενώ «αρκούδι νηστικό»
σε «τάλεντ σόου» μουσικό
εμένα δεν με πείθει.
"Να δεις τι σου χω για μετά"
με “che”,λουλούδια, λαϊκά
άσματα θα γλεντήσουν
σκληροί ροκάδες σολονικοίς
μαζί με σκύλαδες ολικής
νέο φαν κλαμπ θα ορίσουν.
10 σχόλια:
Σκληρά λόγια, αλλά δυστυχώς όχι άδικα...
Δεν σημαίνει ότι, αν ξεκίνησες από τα μπουντρούμια, πρέπει να μείνεις σε αυτά σε όλη σου τη ζωή. Αλλά ρε διάολε, κάποιες επιλογές ΔΕΝ τις κάνεις...
Ωραίο κείμενο και ακόμα πιο ωραία τα στιχάκια. Σαν καλός σκεπτικιστής όμως, παραθέτω σε εσένα και τους αναγνώστες σου το παρακάτω ερώτημα:
Τα μαγαζί χαρακτηρίζει τους καλλιτέχνες ή οι καλλιτέχνες το μαγαζί;
Εγώ, θέλω να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο. Πάλι, όμως, μισό... Χμ...
@ xasodikis
ασφαλώς δεν πρέπει κανείς να παραμείνει στα «μπουντρούμια» από τα οποία ξεκίνησε (υποθέτω ότι αναφέρεσαι στις Εσπερίδες), αλλά δυο πραγματάκια:
1. ο πολύ εύστοχος στίχος λέει: «μα δεν ξεχνώ τα υπόγεια που κυλίστηκα, γι αυτό η φτέρνα μου έχει δέσει με το χώμα» .
2. είναι αδύνατο να δημιουργήσεις αντίστοιχο ύφος και ατμόσφαιρα με τα «υπόγεια», όταν ο μοναδικός γνώμονας είναι το χρήμα και η γκλαμουριά σε ένα τέτοιο χώρο.
@ Μάνος Λασκαράκης
Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Εγώ μίλησα για αχταρμά. Αυτό είναι που πρέπει να προβληματίζει, γιατί άλλο ψυχαγωγία, και άλλο διασκέδαση. Οι εν λόγο κύριοι στις καλοκαιρινές τους συναυλίες εδώ και χρόνια , το παίζουν ψυχαγωγοί, και γεμίζουν τα στάδια (ούτε λόγος για εμφανίσεις σε τοπικά σκυλάδικα. Είναι μικρός ο χώρος και δεν θα χωράνε οι θαυμαστές τους) , ενώ αυτήν την περίοδο το παίζουν «διασκεδαστές» σε χώρο μάλιστα που οι ίδιοι χλεύαζαν και λοιδορούσαν.
Πίκε, εκτός από
"είναι αδύνατο να δημιουργήσεις αντίστοιχο ύφος και ατμόσφαιρα με τα «υπόγεια», όταν ο μοναδικός γνώμονας είναι το χρήμα και η γκλαμουριά σε ένα τέτοιο χώρο.", για μένα, όταν πηγαίνεις σε τέτοια μαγαζιά και έχεις ελάχιστη κατανάλωση, μετρ, γαλλικά κρασιά και ειδικούς παγωτηρες για την σαμπάνια, πλέον προσελκύεις και ένα άλλου τύπου κοινό, το οποίο θα συμπεριφερθεί και ανάλογα.
Έχω δει να πετάνε γαρύφαλλα και να χορεύουν σε τραπέζια κορασίδες λικνιζόμενες τσιφτετελοειδώς, και στη σκηνή να τραγουδάει ο... Τσακνής, και για να την πω την αλήθεια μου, σιχάθηκα λίγο.
Όπως επίσης, έχω ακούσει άτομα δίπλα μου, να βγαίνουν από μαγαζί της Συγγρού, όπου τραγουδούσε δεν θυμάμαι πια ποιος (η Αλεξίου; η οποία α προπό, έχει πει και τραγούδια του Άσιμου), και να λένε "παμε και δίπλα τώρα?" -δίπλα τραγουδούσε η Εφη Σαρρή.
Δεν θέλω να το παίξω σνομπ ελίτ, ούτε να υποτιμήσω κανέναν, αλλά η παροιμία λέει "ή παπάς παπάς, ή ζευγάς ζευγάς".
Αυτός είναι και ο λόγος που πλέον δεν ευχαριστιέμαι καθόλου, όταν πηγαίνω να ακούσω μουσική ζωντανά (υπογραμμίζω το "ακούσω" και το "μουσική" -και όχι να ξεδώσω με γαβγίσματα).
Γιατί, μου την δίνει να έχεις στη σκηνή τον Πασχαλίδη να τργαουδάει Ερωτόκριτο ή εκείνο το απίστευτο τραγούδι για τη Λιλή Ζωγράφου και στο διπλανό τραπέζι να χαχανίζουν μεγαλοφώνως και να στήνουν κουβεντούλα (α προπό, κάποιος τραγουδάει για φόντο).
Αχ, τα είπα και το χάρηκα -γιατί δεν με καταλαβαίνει και κανείς πια και όλοι με θεωρούν γραφική γκρινιάρα και σφιγμένη...
@Кроткая
«όταν πηγαίνεις σε τέτοια μαγαζιά και έχεις ελάχιστη κατανάλωση, μετρ, γαλλικά κρασιά και ειδικούς παγωτηρες για την σαμπάνια, πλέον προσελκύεις και ένα άλλου τύπου κοινό, το οποίο θα συμπεριφερθεί και ανάλογα»
πολύ εύστοχη παρατήρηση. Από την άλλη οι ίδιοι οι καλλιτέχνες έχουν πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τα γαρύφαλλα, και τα λικνίσματα επάνω σε τραπέζια.
Διαβάζοντας για το περιστατικό με τον Τσακνη και τα γαρύφαλλα, το μυαλό μου πήγε ότι οι κοπέλες πιθανόν να χόρευαν το «τραγούδι των τσιγγάνων» του οποίου την πατρότητα της σύνθεσης έχει κατοχυρώσει ο εν λόγο σύνθετης. Είναι κοινό μαστικό ωστόσο ότι το τραγούδι είναι παραδοσιακό τσιγγάνικο, το οποίο αντέγραψε, χωρίς καν να μπει στον κόπο να το διασκευάσει. Τι μπορεί να περιμένει κανείς από κάποιον «ποιοτικό» καλλιτεχνεί, που έχει συνθέσει τον «Νοέμβρη του 73», και έχει τραγουδήσει το «έβγαλε βρώμα η ιστορία ό,τι ξοφλήσαμε» όταν κλέβει τραγούδια? Είναι να βλέπει αυτά τα τραγούδια να τα χορεύουν χαριτωμένες νεαρές επάνω σε τραπέζια. Έτσι όπως συμπεριφέρεται στην «τέχνη» που υπηρετεί, έτσι συμπεριφέρεται και το κοινό στην «τέχνη» του. Δηλαδή δεν νοιάζεται κανείς για την τέχνη θέλω να πω. Οι μεν νοιάζονται για την κονόμα φορώντας το «έντεχνο» προφίλ, και οι δε για την διασκέδαση, γιατί καλώς αντιλήφθηκαν ότι ο καλλιτεχνείς είναι διασκεδαστής, και όχι ψυχαγωγός.
Υπάρχουν και οι περιπτώσεις που δεν αντιλαμβάνεται το κοινό, ότι ο καλλιτεχνείς είναι ψυχαγωγός, όπως στην περίπτωση του Αλεξιου που ανέφερες. Είναι της μοδος αγαπητή μου να ακούσουμε και καμένα έντεχνο καλλιτεχνεί (ολο μπουζούκια νισαφι ), ας πάμε να πιούμε το ποτάκι μας, και μετά πάμε να κάνουμε την πλάκα μας στην Σαρρη). Ε αυτή η πλάκα εχει πάρει τα μηδενικά, και τα έκανε νούμερα.
Τέλος έθιξες ένα θέμα που θα αποτελέσει μελλοντικά ξεχωριστώ ποστ. Σαν προκαταβολή λέω το εξής. Δεν μας κάνει κέφι και δεν ευχαριστιόμαστε την ζωντανή μουσική, όχι μόνο γιατί κάποιοι γουστάρουν να τα λένε, και α προπό να τραγουδά ο καλλιτέχνης. Ο καλλιτέχνης πρέπει να κερδίζει το κοινό στις ζωντανές εμφανίσεις του. Όταν κάνει αγγαρεία, και άπραχτες, όταν εμφανίζεται με κάκιστο ήχο, όταν λέει τις ίδιες εξυπνάδες σε κάθε του εμφάνιση (κάποιοι την βαφτίζουν παράσταση. Που πας ρε Καραμητροοοοο) προσπαθώντας να κάνει χιούμορ, μα κυρίως κάνει Δευτερο-Τριτες εμφανίσεις – άπραχτες στην επαρχία (για τις οποίος το κοινό πληρώνει πανάκριβα, ενώ ο ίδιος εμφανίζεται με δυο τρία όργανα και όχι με πλήρη ορχήστρα, και αυτό το «πουλάει» ως παρειστικη εμφάνιση ,ξεχνώντας ότι η δική του παρέα, αυτή των μουσικών του έχει χαμηλότερες αμοιβές από αυτόν, και ανάγκη για περισσότερα μεροκάματα. Για να γλιτώσει έτσι δυο τρία μεροκάματα, εμφανίζετε έτσι με σύνθεση – ορχήστρα ανάγκης , ΕΚΤΕΛΩΝΤΑΣ όλο του το ρεπερτόριο), είναι αδύνατον να κερδίσει το κοινό). Και αυτό θα του συμπεριφερθεί ανάλογα.
υποκλίνομαι!
@ stixakias
Εσύ τα λες καλύτερα από εμένα (πάρε τώρα και μια δική μου υπόκλιση). Και με την ευκαιρία θα έχω την τιμή να μελοποιήσω κάτι δικό σου?
στη διάθεσή σου όποιο θες
Σκληρά λόγια.Εν μέρει συμφωνώ,αλλά έχω αδυναμία σε όλους αυτούς(ειδικά σε Παπακωνσταντίνου-Ζουγανέλη)και δεν μπορώ να τους κακίσω εύκολα.
Δημοσίευση σχολίου