Για την Αμαλία…
Μα η ιστορία δε γίνεται σιωπή…
Το φακελάκι για την κονόμα την αρπαχτή
από την άγνοια, εμπόριο ανάγκης χωρίς ντροπή
στα θεραπευτήρια γιατροί – δηλητήρια της σήψης οπή.
Μα η ιστορία δε γίνεται σιωπή…
Επιστημονική διάγνωση, με ψυχρή απάθεια
και κυνική αδιαφορία στην δική σου προσπάθεια
λεν πως «πάσχετε από ιδιοπάθεια»
Μα η ιστορία γίνεται μνήμη…
Η μνήμη δε σβήνει, κληρονομιά αφήνει
απ’τα λόγια σου η ευχή:
«Όχι ο κανόνας- εξαίρεση να’ ναι-
οι αλμπάνηδες» λες ,με σβησμένη κραυγή.
Μα η ιστορία έβγαλε βρώμα…
Χωρίς (σ’ αυτήν την ψωροκώσταινα) ένοχος ακόμα
να καταδικαστεί
η πρώτη του Ιούνη, καρφί στο ρουθούνι
έχω ορκιστεί
στο σύστημα να ναι
ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΠΑΝΕ
ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ.
2 σχόλια:
Εντάξει, "η ιστορία δεν γίνεται σιωπή". Όντως. "Η ιστορία γίνεται μνήμη". Όντως.
Αλλά, κρίνοντας από τη μορφή των φετινών αναφορών στο ζήτημα της Αμαλίας, τολμώ να παρατηρήσω ότι:
Παραμένει επίκαιρο το ζήτημα του "αγώνα της μνήμης ενάντια στη λήθη"...
:-(
@πρκλς
δυστυχώς έχεις απόλυτο δίκιο. Τα «μνημόσυνα» απαιτούν ευσυγκίνητους ανθρώπους ,ενώ οι πράξεις απαιτούν θαρραλέους.
Δημοσίευση σχολίου