Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

Kι ό,τι δεν τους είπες γράψ'το στο ψηφοδέλτιο κι εσύ


Ακολουθεί πολιτική δυσφήμηση



Φίλοι της blog- (ου) τοπίας σας χαιρετώ.

Μετά από ένα γεμάτο δεκάμηνο, επιστρέφω κατόπιν απαίτησης των εκατομμυρίων αναγνωστών τούτου του ιστολογίου!!!!!

Αν και έχουμε τόσο καιρό να τα πούμε, βλέπω ο,τι η Ελλάδα που αντιστέκεται η Ελλάδα που επιμένει, πάει μπροστά, και δεν έχει ανάγκη κανένα. Ο πολιτικός πολιτισμός είναι γεγονός μετά και από τις πολιτισμένες τηλεμαχίες , οι οποίες ανέδειξαν εκτός από την πολίτικη οξυδέρκεια, και την ανεπτυγμένη αίσθηση του χιούμορ που έχουν οι πολιτικοί αρχηγοί. Ακόμη γελάω με την ερώτηση του Καρατζαφέρη στον Κωστάκη για το πώς κατάφερε μέσα σε δέκα μήνες να χάσει 15 ποσοστιαίες μονάδες το κόμμα του και παράλληλα να αναστήσει το ΠαΣοΚ, αλλά ακόμη περισσότερο με την δήλωση του Τσίπρα περί ΜΕΤΑΞΕΣΤΕΩΝ για τους δυο διεκδικητές του τίτλου οι οποίοι την επόμενη μέρα θα αναμετριόντουσαν στην παράταση μονοί τους.

Λοιπόν δεν θα επεκταθώ πολύ (έχω χάσει και τη blog – φόρμα μου). Αυτό που βλέπω με λύπη είναι ο,τι πάλι ο δικομματισμός, θα πάρει πάνω από 70%, τον κατιμά όλοι οι υπόλοιποι, ενώ όπως δείχνουν τα πράγματα μόλις και μετά βίας θα μπει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α στην βουλή, την είσοδο της οποίας δε φαίνεται να περνάνε και οι Οικολόγοι. Και όλα αυτά τέσσερις μήνες μετά τις ευρωεκλογές, όπου ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α , και Οικολόγοι, πήραν συνολικά περίπου 12%!!! Διαπιστώνω λοιπόν ο,τι τα δυο μεγάλα κόμματα έπιασαν το μήνυμα την επομένη των ευρωεκλογών. Ποιο ήταν αυτό? Συσπείρωση από τη μια , και ορισμός των εκλογών από την άλλη , κατά την περίοδο που δεν επηρεάζονται τα «μπάνια του λαού». Έτσι λοιπόν με τον έναν η τον άλλον τρόπο κατάφεραν να συσπειρώσουν τους οπαδούς – ψηφοφόρους τους και διεκδικούν με αξιώσεις την αυτοδυναμία, μιας και πιάνουμε Οκτώβριο και αποσύρθηκαν οι ξαπλώστρες από την παραλία.

Αυτές τις μέρες ως κλασικός σινεφίλ έχω σκοπό να δω τουλάχιστον δέκα φορές την ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο» (αθάνατος ο διάλογος οπού συστήνεται ο υπουργός στον χωρικό…

-κύριε … Ντάντη δε σας είπαμε?

-Ντάντης, όπως λέμε Δάντης, όπως λέμε quo vadis”)


Όσο για τις μουσικές που θα παίζω…



EKLOGES.mp3 -

Από τον δίσκο του Ορφέα Περίδη «Αχ ψυχη μου φαντασμενη»

Εκλογές

Θάλασσα στη Λάρισα
σιδηρόδρομο στην Κρήτη
όχι τρύπες στις δεκάρες
έρχονται εκλογές

πέσε μόνος σου αρχηγέ
απ' το προεκλογικό μπαλκόνι
κι ό,τι μας ενώνει
είναι αυτό που δε θα γίνει ποτέ

αν δε βγείτε πρώτο κόμμα
το ίδιο βράδυ Κυριακής
θα καείτε ζωντανοί
σαν λαμπάδες στις κολώνες της ΔΕΗ
κι αν δε βγούμε πρώτοι εμείς
το ίδιο βράδυ Κυριακής
να μας τρώνε τα λιοντάρια
στον ιππόδρομο με βάρδια

έργα στις οδούς
θέσεις και μισθοί, αυξήσεις
εντυπώσεις, υποσχέσεις
έρχονται εκλογές

κάθε τέσσερα χρονάκια
μία Κυριακή πολίτες
κι ό,τι δεν τους είπες
γράψ'το στο ψηφοδέλτιο κι εσύ
κι όχι να λες

αν δε βγείτε πρώτο κόμμα
το ίδιο βράδυ Κυριακής
θα καείτε ζωντανοί
σαν λαμπάδες στις κολώνες της ΔΕΗ
κι αν δε βγούμε πρώτοι εμείς
το ίδιο βράδυ Κυριακής
να μας τρώνε τα λιοντάρια
στον ιππόδρομο με βάρδια

κάθε τέσσερα χρονάκια
μία Κυριακή πολίτες
κι ό,τι δεν τους είπες
γράψ'το στο ψηφοδέλτιο κι εσύ.

3 σχόλια:

Litanie des Saints είπε...

Νιώθω μια γαλήνη. Μια πληρότητα. Γουέλκαμ μπακ, Μαυρογιαλούρε!

Кроткая είπε...

θα ψηφίσεις;

pikos apikos είπε...

@ Litanie des Saints
χαιρετώ την ψηφοφόρο τούτου του μπλογκ. Και δηλώνω ευθέως, ότι ΔΕΝ ΠΑΡΑΙΤΟΥΜΑΙ.

@ Кроткая
Κροτυ , φυσικά και θα ψηφήσω. Στο ποστ εκφράζω την απογοήτευση μου, για την «τζάμπα μαγκιά» μας (την οποία την εκφράζουμε εκ του ασφαλούς με ψήφο διαμαρτυρίας -βλέπε ευρωεκλογές), εφόσον τελικά περίπου το 80% των ελλήνων είναι οπαδοί – ψηφοφόροι ενός από τα δυο μεγάλα κόμματα. Αυτό σημαίνει ότι δεν βλέπω και πάλι (για να μη πω ποτέ) να αλλάζει κάτι ,κυρίως εξαιτίας μας.
Η πολιτικh διαφθορά σατιρίζεται από το 1960, συνεπώς υπάρχει τουλάχιστον από τότε, εμείς γελάμε με αυτήν , αλλά τελικά αυτούς ψηφίζουμε «κάθε τέσσερα χρονάκια» απλά για να «βγούμε πρώτοι εμείς» και να μη «βγουν πρώτοι αυτοί».
Όταν μάλιστα λειτουργούμε και σκεφτόμαστε έτσι μετά την εξέγερση του περασμένου Δεκεμβρη, το Βατοπεδι, την Siemens , έχοντας την εμπειρία πιο παλιά του χρηματιστηρίου, και τόσων άλλων, δε μπορώ παρά να είμαι απαισιόδοξος.