Πάει μακρυά η βα-ΛΙΤΣΑ

Είναι χαρακτηριστική η πολιτικάντικη ατάκα που χρησιμοποιείται από τους δήθεν υπέρ άνω του ελληνικού πολιτικού στίβου. “Η λάσπη επιστρέφει σε αυτόν που την εκτοξεύει”.

Από την άλλη η λαϊκή σοφία λέει ο,τι “ η ζωή είναι απρόβλεπτη και γεμάτη ανατροπές”.

Κάπου εκεί κινείται και το ρητό “ μηδέν από του τέλους μακάριζε”...

Εδώ και ήμερες μου έρχεται στο μυαλό ένα τραγούδι του Γ.Μ.Μαρίνου (στον οποίο έχω ήδη αναφερθεί, ενώ επίσης δικό του τραγούδι θα ανεβάσω και στο επόμενο επετειακό ποστ). Το γεγονός είναι ο,τι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Σηκώνουμε κεφάλι, τραβάμε ξανά προς την δόξα, χορτασμένοι από οράματα και ελπίδες, αλλά στο τέλος χύνουμε (ή κάποιοι άλλοι χύνουνε )την καρδάρα με το γάλα και όλα ξανά από την αρχή, ή περίπου από την αρχή.
Μου αρέσει η αλληγορία που υφέρπει από τους στίχους.Ο Μαρίνος διαλέγει τις λέξεις μία- μία πολύ εύστοχα. Όλο το κομμάτι κινείται στην ομοιοκαταληξία Λίτσα - βαλίτσα, και πλάθεται μια κωμικοτραγική ιστορία με μάλλον μη αναστρέψιμη ηθικά κατάληξη. Το τραγούδι γραμμένο στην δεκαετία του 70, όπου το κύμα μετανάστευσης (και κατά συνεπεία η αναζήτηση του ονείρου μιας καλύτερης ζωής) ήταν σε πλήρη ανάπτυξη. Τότε λοιπόν ο νέος που ενώ αγαπούσε την Λίτσα, την παράτησε για να αναζητήσει το όνειρο. Φυσικά η εκπλήρωση του ονείρου πολλές φορές απαιτεί την καταπατήσει πτωμάτων, την εκμετάλλευση, και ίσως παρανομία.
Ο νέος λοιπόν βρήκε τρόπο να βγάλει εύκολο χρήμα, και φυσικά να ξεχάσει την ταπεινή του καταγωγή. Αναπτύχθηκε, δημιούργησε υλική περιουσία, αλλοτριώθηκε ηθικά. Αλλά είπαμε και στην αρχή. Μηδέν από του τέλους μακάριζε...
Ο καθένας μπορεί να τοποθετήσει στην θέση του “νέου” άτομα που ασκούν εξουσία, άτομα που μοιράζουν αφειδώς υποσχέσεις, αυτούς που έχουν φιλοδοξίες, αλλά όχι ικανότητες και ούτε ηθικές αναστολές.
Η Λίτσα, μπορεί αλληγορικά να είναι, (κατά τους Wolf Bierman- Δημ. Κούρτοβικ ) “ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος με κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος αυτός που συνηθίζει την κάθε βρωμιά, αρκεί να έχει γεμάτο το ντορβά"
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ. ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΜΠΛΟΓΚ ΤΟ ΚΑΘΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ.

ΛΙΤΣΑ

Όταν ήτανε νιος αγαπούσε τρέλα κάποια Λίτσα

στα είκοσι τέσσερα αυτός και στα είκοσι αυτά κοπελίτσα

μαύρη μοίρα σκληρή δίχως φράγκο , δουλεία και οφίτσια

και αλλάζει μια μέρα την Λίτσα με μια βαλίτσα


Για τα ξένα τραβάει και αφήνει ξοπίσω την Λίτσα

που είχε όνειρα χίλια και λίγη μα λίγη κοιλίτσα

να προσμένει αυτόν να γυρίσει με μια βαλίτσα

την βαλίτσα ν' αφήσει και να πάρει την άμοιρη Λίτσα


Άκου τώρα αυτόν που δεν είχε μαζί του Λίτσα

και στον δρόμο κοιμόταν παρέα με μια βαλίτσα

βρήκε λέει μια μέρα δουλεία μια ωραία δουλίτσα

μια κοκότα μικρή μια μικρή με λεφτά κοκοτίτσα.


Την άλλη ήμερα. Μυτερό υπόδημα και γραβάτα με χρυσή καρφίτσα

πεντακόσια στην τσέπη δουλεία σταθερή η κοκοτίτσα

στα σκουπίδια η Λίτσα, συγνώμη στα σκουπίδια η βαλίτσα

τα παλιά δεν χωρούν για να μπουν στην καινούρια βιλίτσα.


Μα ένα βράδυ χτύπα το κουδούνι και να η κοκοτίτσα

του είχε φέρει δουλεία με καινούρια στην δουλεία κοπελίτσα

που την βρήκε στον δρόμο κρατούσε και μια βαλίτσα

είχε και ένα παιδάκι μικρό και την λέγανε ΛΙΤΣΑ.