Λίλιθ

Tο πείραμα θα διαρκέσει 10 χρόνια. Σε τούνελ μήκους 27 χλμ οι επιστήμονες ελπίζουν να απαντήσουν σε ερωτήματα για την σκοτεινή ύλη , πως δημιουργείται, και κατ΄ επέκταση από που προέρχεται το ανθρώπινο είδος.
Η θρησκεία δεν έχει τέτοιου είδους προβληματισμούς. Απάντησε αιώνες πριν στο ερώτημα “από που προερχόμαστε” με τον μύθο των πρωτοπλαστών και έλυσε τις απορίες των πιστών. Μάλιστα η θεωρεία του μύθου του Αδάμ και της Έυας, δεν είναι μονό χριστιανική, αλλά πανθρησκευτική, καθώς αλλάζουν τα ονόματα τού μύθου από θρησκεία σε θρησκεία. Αν και για την ηγεσία της ελληνικής τουλάχιστον εκκλησιάς είναι πολύ σημαντικό να διδάσκονται τα θρησκευτικά ως κύριο μάθημα στα σχολεία, και στο παρελθόν ξεσηκωνόταν για την αναγραφή του
θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες, υποθέτω ο,τι πολύ ευχαρίστως θα έκαναν ένα αγιασμό στο τούνελ κατά την έναρξη των πειραμάτων. Ούτε μια αντίδραση. Ούτε κιχ δεν έβγαλε κανείς. Γαργάρα κύριε ελέησον δηλαδή.

Σύμφωνα λοιπόν με τον μύθο των πρωτόπλαστων, η πρώτη γυναίκα του Αδάμ ήταν η Λίλιθ, η οποία επείσθη από τον σατανά ο,τι το σεχ δεν είναι μόνο για αναπαραγωγή, αλλά και για απόλαυση (αργότερα συμπλήρωσε τα υπόλοιπα ο Φρόιντ). Ο καλός Θεός δεν ενέκρινε φυσικά τούτη την συμπεριφορά (μπουρδέλο μου τον κάνατε τον παράδεισο), και εκδίωξε την Λιλιθ από τον κήπο της Εδέμ. Η Λιλιθ δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια, σύναψε σχέσεις με τον σατανά, αναγορεύτηκε σε βασίλισσα του σκότους, και σε κάθε ερωτική συνεύρεση μαζί του (μπορεί να μας διαβάζουν και ανήλικα) γεννούσε 100 δαίμονες, και ζούσε μια χαρά.
Έλα όμως που του λείπε του Αδάμ!!! Έστειλε ο καλός θεούλης τρία καλά αγγελουδάκια (πάντα αυτά βγάζουν το φίδι από την τρυπά) να την βρουν και να την φέρουν πίσω, αλλά η Λιλιθ ήταν αμετάπειστη. Τα αγγελούδια την απείλησαν ο,τι θα τής σκοτώσουν τα παιδιά αν δε τους ακολουθήσει, και το έπραξαν κατόπιν της άρνησης της (σιγά τώρα, εκατό κάνει στην “καθισιά”).
Ε τι να κάνει και ο καλός Θεός? Έφτιαξε μια Ευα, από το πλευρό του Αδάμ για να τον παρηγορήσει. Η ιστορία δεν τελειώνει εδώ, και από εδώ και πέρα αρχίζουν τα καλά. Ο Αδάμ με την Ευα έκαναν δυο παιδιά, το ένα σκότωσε το άλλο, και εξορίστηκε από τον παράδεισο. Και που πάνε τα κακά παιδιά? Κατευθείαν στον σατανά. Στην προκειμένη περίπτωση του “τρώνε” και την γυναικά. Και έτσι αναπαράχθηκε το ανθρώπινο είδος. Είμαστε δηλαδή απόγονοι του γιου του Αδάμ, Κάιν, και της Λίλιθ και για όλα τα κακά της μοίρας μας φταίει ο,τι το ένα μας κομμάτι είναι μολυσμένο από την δαιμονική πλευρά της προ-μαμάς μας. (Αυτή είναι η πλευρά που εξορκίζουμε με την βάπτιση, και από εδώ προκύπτουν κατά την θρησκεία ,τα δαιμόνια, τα νεκρά αβάπτιστα παιδιά δηλαδή).

Με την πάροδο των αιώνων η Λίλιθ υπήρξε συμβολισμικά η σκοτεινή και καταπιεσμένη θηλυκή φύση. Κατά τον 19 αιώνα Κάρλ Γιούγκ την χρησιμοποιεί ως άνιμους, την έκφραση και προσωποποίηση δηλαδή της θηλυκής πλευράς κάθε άνδρα, τα νέοπαγανιστικά κινήματα την αποδέχονται ως προστάτιδα της σκοτεινής γυναικείας πλευράς αλλά και του γυναικείου ερωτισμού, θέλοντας έτσι να δείξουν ότι αντιτίθενται στην φαλλοκρατική καθημερινότητα, ενώ και πολλές φεμινίστριες την λατρεύουν ως το αυθεντικό θηλυκό ίνδαλμα που απαρνείται ακόμα και τον κήπο της Εδέμ για χάρη της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας της. Παραβλέποντας φυσικά την δαιμονισμένη και σκοτεινή της πλευρά.

Προς το παρόν αν και είναι νωρίς ακόμα, το πείραμα δεν έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για κάποια από τις μορφές της τέχνης. Στην μπλογκόσφαιρα ένα ομοιοκατάληκτο αφιέρωμα έκανε ο στιχάκιας . Αντίθετα ο μύθος των πρωτόπλαστων και ειδικότερα η Λίλιθ εκφράστηκε καλλιτεχνικά μέσω της ζωγραφικής της ποίησης και της μουσικής.
Η Νενα Βενετσανου στον δίσκο με τον λακωνικό τίτλο “κουτί της Πανδώρας”, αλλά και στον δίσκο “εικόνες” συμπεριέλαβε το τραγούδι με τίτλο Λίλιθ. Η ιδία έγραψε τους στίχους, συνέθεσε την μελωδία και τραγούδησε αριστουργηματικά το κομμάτι.

Πριν περίπου μια δεκαετία σε ραδιοφωνική εκπομπή στην ΕΡΑ Κομοτηνής ηχογράφησα την Λίλιθ με την φωνή της καλής φίλης Έλσας Μουρατίδου. Κατόπιν άδειας της, αποφάσισα να ανεβάσω αυτήν την εκτέλεση, καθώς είναι αδύνατο να γίνω σοπράνο (Κάρλ βρήκα άλλη προσέγγιση για το άνιμους).

Λίλιθ


Η σκέψη μου για σένανε
μες τη σκιά ας μένει
Όμορφο όνομα, Λιλήθ
γραφή μισοσβησμένη

Μάτια βαθιά σαν έβενος
γαλάζιο το κορμί σου
Ποια χέρια σε καρφώσανε
στη μέση της αβύσσου

Ζούμε άχαρες, μικρές ζωές
Ποια τα μάγια θα μας λύσει
Μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές
Ποια το φόβο θα νικήσει

Παίζεις με φίλτρα μαγικά
μάγισσα της αβύσσου
Μένεις μακριά απ’ τη ζεστή
φωτιά του Παραδείσου

Στα σκοτεινά σε ρίξανε
μα εσύ γυμνή χορεύεις
Γέννα ανήκουστη, τολμάς
και διχασμούς φυτεύεις

Ζούμε άχαρες, μικρές ζωές...

Λουλούδι, νυχτολούλουδο
μελαχρινό μου αηδόνι
Φτεροκοπάς τον πόνο σου
στο σκοτεινό αλώνι

Και νιώθω τα σκιρτήματα
το φτερωτό σημάδι
Δεν τ’ ονομάζω τίποτα
Λιλήθ, πυκνό σκοτάδι

Ζούμε άχαρες, μικρές ζωές...