Επιτηδευμένα συμπεράσματα.

Δυο και σήμερα μέρες έμειναν για την νέα εκλογική αναμέτρηση. Για μια ακόμη φορά, θυμίζει μια από τα ίδια, καθώς στην Ελλάδα ο δικομματισμός κυβερνά (εκτός από ένα διάλειμμα της οικουμενικής κυβέρνησης Ζολώτα).
Αν και η αντιδράσεις είναι πολλές, τα γκάλοπ δείχνουν ότι οι Έλληνες είναι δύσπιστοι και επιφυλακτικοί απέναντι στα δυο μεγάλα κόμματα, η γνώμη μου είναι ότι την Δευτέρα στις 17-9-07 θα έχουμε πάλι μονοκομματική κυβέρνηση, και τα δυο κόμματα μαζί θα εκφράζουν το 80% του εκλογικού σώματος. Ο Έλληνας δεν αλλάζει…
Κοντός ψαλμός αλληλούια. Όλα θα τα βγάλει η κάλπη. Δεν έχουμε να περιμένουμε λοιπόν ,παρά κάλπη-κα αποτελέσματα.
Γιαυτό δεν θα ασχοληθώ καθόλου με τις επερχόμενες εκλογές. Συμφωνώ με τον φίλο μου τον χασοδικη, αλλά και με την αλεπουδα, και δεν έχω να συμπληρώσω κάτι. Θα εκφράσω την άποψη μου , ασκώντας και μόνο το πολιτικό μου δικαίωμα, αν και κατά καιρούς σκεφτόμουν την αποχή.
Θα περιγράψω την κόλαση του κυκλοφοριακού στην Θεσσαλονίκη (είναι κάτι που αντιμετωπίζω καθημερινά), καθώς κατά τους ιθύνοντες, το «Μετρό, έπιασε δουλεία», και κατά τους πολίτες η «υπομονή» είναι κάτι που δεν υπάρχει ούτε στο λεξιλόγιο και τον ούτε στον χαρακτήρα τους.
Και ας υποθέσουμε ότι πράγματι το άγχος της «μεγαλούπολης», η έλλειψη χρόνου κ.τ.λ., μας κάνουν βιαστικούς, και ανυπόμονους. Αυτό όμως τι μπορεί να σημαίνει? ότι η απροσεξία είναι τόσο έντονη, και άκρως επικίνδυνη? Είναι τέτοιες οι οδηγικές συμπεριφορές εντός της πόλης (παραβιάσεις κόκκινων σηματοδοτών, πινακίδων σήμανσης STOP, κ.τ.λ.) αλλά και στην περιφερειακή οδο (υψηλές ταχύτητας, συχνές καραμπόλες), όπου όταν συμβαίνει το ατύχημα, πραγματικά σκέφτομαι «όποιον πάρει ο χάρος». Δεύτερο συμπέρασμα (επιτηδευμένα γενικευμένο) :ο Έλληνας οδηγός δεν αλλάζει
Βρέθηκα πρόσφατα αυτόπτης μαρτυράς μπροστά σε ένα τροχαίο, θανατηφόρο. Το φορτηγό παραβίασε το κόκκινο του φωτεινού σηματοδότη, και το μοτοποδήλατο ξεκινώντας κανονικά, δεν μπόρεσε να αποφύγει την σύγκρουση. Μικρή λεπτομέρεια. Ο οδηγός του μοτοποδηλάτου ΔΕΝ ΦΟΡΟΥΣΕ ΚΡΑΝΟΣ. Εάν φορούσε, θα γλίτωνε με μερικά κατάγματα. Τρίτο συμπέρασμα (και αυτό επιτηδευμένο): ο έλληνας οδηγός μοτοποδηλάτου σπάνια φοράει κράνος.
Έχω τη γνώμη ότι όλα είναι θέμα νοοτροπίας. Δεν θα πω παιδείας, γιατί είμαστε τόσο παιδευμένοι, όπου εκ παιδευτήκαμε στην λαμογιά. Έτσι η νοοτροπία του «δε βαριέσαι», «να βρω ένα δόντι», «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» «στην Ελλάδα ότι απαγορεύεται επιτρέπεται», «στην Ελλάδα όλα ισχύουν μόνο για ένα μήνα»΄ζει και βασιλεύει.
Αυτό το τελευταίο είναι που με πόνεσε περισσότερο. Έτυχε να ταξιδέψω από Θεσσαλονίκη για Αθήνα μια μέρα πριν την εφαρμογή των μέτρων που αφορούν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Αντιμετώπισα την συγκεκριμένη κατάσταση στην εθνική οδό, με τους «βασιλιάδες του δρόμου», και τα μπλόκα παγίδες της τροχαίας σε σημεία όπου οι εννέα στους δέκα οδηγούς είναι παραβάτες. Είναι δηλαδή καθαρά θέμα τύχης, και εξαρτάται από την απασχόληση του τροχονόμου με άλλο παραβάτη για να μην δεχτεί κανείς κλίση. Όποιον πάρει ο χάρος δηλαδή…
Μεσολάβησαν οκτώ ημέρες στο Βερολίνο, και κατά την επιστροφή, το θαύμα εγένετο Η εθνική οδός ήταν εκκλησία. Όχι αντικανονικές προσπεράσεις, υπερβολικές ταχύτητες κ.τ.λ. Σκέφτηκα ο αφελής: επιτέλους κάτι γίνεται. Τελικά και ο άγιος φοβερά θέλει.
Για να μη μακρηγορώ και σας κουράζω, τέσσερις μήνες μετά την εφαρμογή των νέων μέτρων, ισχύουν ότι περιέγραψα στην αρχή. Χάος, και προκλητική αδιαφορία, και από την μεριά της τροχαίας (η οποία όποτε θυμάται κάνει κάποιους έλεγχους), και από την μεριά των οδηγών.
Έμεινε ωστόσο μια μικρή λεπτομέρεια. Η αύξηση των προστίμων που καθόρισε η κυβέρνηση, και προσπάθησε να μας πείσει ότι «είναι για το καλό μας», και όχι για εισπρακτικούς λόγους. Αναρωτιέμαι πως θα μπορούσε κανείς να εξηγήσει ποιο είναι το «καλό» στους γονείς του μοτοποδηλάτη που σκοτώθηκε.
Όλα αυτά με κάνουν να σκέφτομαι πόσο δίκαιο είχε ο Βάρναλης γράφοντας…
Φταίει το κακό το ριζικό μας;
Φταίει ο θεός που μας μισεί;
Φταίει το κεφάλι το ζαβό μας;
Φταίει πάνω από όλα το κρασί;
Δειλοί μοιραίοι και άβουλοι αντάμα
Προσμένουν ίσως κάποιο θαύμα…..