Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

ΕΠΕΤΕΙΑΚΟΝ (ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟΝ )


DIATAGH PRWTH.mp3 -

ΔΙΑΤΑΓΗ ΠΡΩΤΗ

Μια φορά λέει η ιστορία
μπήκανε στην πολιτεία
δέκα κλέφτες με μαχαίρια
και είπανε ψιλά τα χέρια.
Διαταγή πρώτη: ψιλά τα χέρια
Διαταγή δεύτερη: όλοι από σήμερα είσαστε ελεύθεροι


Φτιάξανε που λέτε νόμους
δικαστάδες κι αστυνόμους
με τα χέρια στον αέρα
τους διαλέξαμε μια μέρα
Διαταγή πρώτη: ψιλά τα χέρια
Διαταγή δεύτερη: όλοι από σήμερα είσαστε ελεύθεροι


Την αγάπη σας μιλάτε
και παιδιά γεννοβολάτε
τα λεφτά σας να χαλάτε
μοναχά να μη μιλάτε
Διαταγή πρώτη: ψιλά τα χέρια
Διαταγή δεύτερη: όλοι από σήμερα είσαστε ελεύθεροι


Κι έτσι με ψιλά τα χέρια
και στην πλάτη μας μαχαίρια
βρήκαμε την ευκαιρία
Να έχουμε ελευθερία
Διαταγή πρώτη: ψιλά τα χέρια
Διαταγή δεύτερη: όλοι από σήμερα είσαστε ελεύθεροι.

Γ.Μ.ΜΑΡΙΝΟΣ

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

Kι ό,τι δεν τους είπες γράψ'το στο ψηφοδέλτιο κι εσύ


Ακολουθεί πολιτική δυσφήμηση



Φίλοι της blog- (ου) τοπίας σας χαιρετώ.

Μετά από ένα γεμάτο δεκάμηνο, επιστρέφω κατόπιν απαίτησης των εκατομμυρίων αναγνωστών τούτου του ιστολογίου!!!!!

Αν και έχουμε τόσο καιρό να τα πούμε, βλέπω ο,τι η Ελλάδα που αντιστέκεται η Ελλάδα που επιμένει, πάει μπροστά, και δεν έχει ανάγκη κανένα. Ο πολιτικός πολιτισμός είναι γεγονός μετά και από τις πολιτισμένες τηλεμαχίες , οι οποίες ανέδειξαν εκτός από την πολίτικη οξυδέρκεια, και την ανεπτυγμένη αίσθηση του χιούμορ που έχουν οι πολιτικοί αρχηγοί. Ακόμη γελάω με την ερώτηση του Καρατζαφέρη στον Κωστάκη για το πώς κατάφερε μέσα σε δέκα μήνες να χάσει 15 ποσοστιαίες μονάδες το κόμμα του και παράλληλα να αναστήσει το ΠαΣοΚ, αλλά ακόμη περισσότερο με την δήλωση του Τσίπρα περί ΜΕΤΑΞΕΣΤΕΩΝ για τους δυο διεκδικητές του τίτλου οι οποίοι την επόμενη μέρα θα αναμετριόντουσαν στην παράταση μονοί τους.

Λοιπόν δεν θα επεκταθώ πολύ (έχω χάσει και τη blog – φόρμα μου). Αυτό που βλέπω με λύπη είναι ο,τι πάλι ο δικομματισμός, θα πάρει πάνω από 70%, τον κατιμά όλοι οι υπόλοιποι, ενώ όπως δείχνουν τα πράγματα μόλις και μετά βίας θα μπει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α στην βουλή, την είσοδο της οποίας δε φαίνεται να περνάνε και οι Οικολόγοι. Και όλα αυτά τέσσερις μήνες μετά τις ευρωεκλογές, όπου ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α , και Οικολόγοι, πήραν συνολικά περίπου 12%!!! Διαπιστώνω λοιπόν ο,τι τα δυο μεγάλα κόμματα έπιασαν το μήνυμα την επομένη των ευρωεκλογών. Ποιο ήταν αυτό? Συσπείρωση από τη μια , και ορισμός των εκλογών από την άλλη , κατά την περίοδο που δεν επηρεάζονται τα «μπάνια του λαού». Έτσι λοιπόν με τον έναν η τον άλλον τρόπο κατάφεραν να συσπειρώσουν τους οπαδούς – ψηφοφόρους τους και διεκδικούν με αξιώσεις την αυτοδυναμία, μιας και πιάνουμε Οκτώβριο και αποσύρθηκαν οι ξαπλώστρες από την παραλία.

Αυτές τις μέρες ως κλασικός σινεφίλ έχω σκοπό να δω τουλάχιστον δέκα φορές την ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο» (αθάνατος ο διάλογος οπού συστήνεται ο υπουργός στον χωρικό…

-κύριε … Ντάντη δε σας είπαμε?

-Ντάντης, όπως λέμε Δάντης, όπως λέμε quo vadis”)


Όσο για τις μουσικές που θα παίζω…



EKLOGES.mp3 -

Από τον δίσκο του Ορφέα Περίδη «Αχ ψυχη μου φαντασμενη»

Εκλογές

Θάλασσα στη Λάρισα
σιδηρόδρομο στην Κρήτη
όχι τρύπες στις δεκάρες
έρχονται εκλογές

πέσε μόνος σου αρχηγέ
απ' το προεκλογικό μπαλκόνι
κι ό,τι μας ενώνει
είναι αυτό που δε θα γίνει ποτέ

αν δε βγείτε πρώτο κόμμα
το ίδιο βράδυ Κυριακής
θα καείτε ζωντανοί
σαν λαμπάδες στις κολώνες της ΔΕΗ
κι αν δε βγούμε πρώτοι εμείς
το ίδιο βράδυ Κυριακής
να μας τρώνε τα λιοντάρια
στον ιππόδρομο με βάρδια

έργα στις οδούς
θέσεις και μισθοί, αυξήσεις
εντυπώσεις, υποσχέσεις
έρχονται εκλογές

κάθε τέσσερα χρονάκια
μία Κυριακή πολίτες
κι ό,τι δεν τους είπες
γράψ'το στο ψηφοδέλτιο κι εσύ
κι όχι να λες

αν δε βγείτε πρώτο κόμμα
το ίδιο βράδυ Κυριακής
θα καείτε ζωντανοί
σαν λαμπάδες στις κολώνες της ΔΕΗ
κι αν δε βγούμε πρώτοι εμείς
το ίδιο βράδυ Κυριακής
να μας τρώνε τα λιοντάρια
στον ιππόδρομο με βάρδια

κάθε τέσσερα χρονάκια
μία Κυριακή πολίτες
κι ό,τι δεν τους είπες
γράψ'το στο ψηφοδέλτιο κι εσύ.

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

stop police violence

Ανεπιβεβαίωτη (μέχρι τώρα) πληροφορία, από το Αλεπούδα blog

Χωρίς Αιτία! Ξυλοδαρμός και σύλληψη κοπέλας μπροστά στη μητέρα της


Το κείμενο είναι της Xripol


Η Ιστορία

Η Μυρτώ είναι μία φίλη 26 χρονών που εργάζεται και κάνει το μεταπτυχιακό της στο Brighton της Αγγλίας. Εδώ και λίγες μέρες έχει έρθει στην Αθήνα για τις γιορτές. Είναι ζωντανός άνθρωπος, καλλιτέχνης, ιδεολόγος, χορτοφάγος, φιλική, γεμάτη ιδέες και όνειρα...
Είναι καλή ερασιτέχνης φωτογράφος και συνήθως κυκλοφορεί με τη φωτογραφική της μηχανή. Το Φεβρουάριο σκοπευει (ή σκόπευε...) να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα.

Στο δρόμο:
Εχθές, Δευτέρα 15/12 λίγο πριν τις 2:00 το μεσημέρι, περπατούσε βιαστικά μαζί με τη μητέρα της για να προλάβουν ανοικτή την τράπεζα. Το σπίτι τους είναι στου Γκύζη, κάποιους δρόμους πίσω από την Ασφάλεια. Ήθελαν να πάνε στη στάση μετρό των Αμπελοκήπων. Δύο δρόμους πάνω από την Γ.Α.Δ.Α, τους σταμάτησαν τα Μ.Α.Τ, λέγοντάς τους να μην προχωρήσουν άλλο, αλλά να πάνε από άλλο δρόμο. Η μητέρα της κοντοστάθηκε και έπιασε την κουβέντα με έναν αστυνομικό, ρωτώντας τον ποιά στάση μετρό είναι ανοικτή, από ποιό δρόμο να πάνε κλπ.
Η Μυρτώ στάθηκε κι εκείνη, περιμένοντάς την στο απέναντι πεζοδρόμιο.
Τότε ένας «άνδρας» των ΜΑΤ την πλησίασε λέγοντάς της «τι κάνεις εδώ ρε κωλόπαιδο?! Δεν σου είπαμε να φύγεις από δω?!». Η Μυρτώ εκνευρίστηκε με τον τρόπο του και έκατσε εκεί φωνάζοντας «περιμένω τη μητέρα μου (δείχνοντάς την), είτε το πιστεύεις είτε όχι!».
Μετά από μισό λεπτό, μπροστά στα μάτια της μητέρας της, τέσσερεις άνδρες των ΜΑΤ ήρθαν κατά πάνω της. Της έριξαν κλωτσιά στην πλάτη κι εκείνη έπεσε στο δρόμο. Η Μυρτώ είναι λίγο πάνω από 50 κιλά. Όπως είναι φυσικό, άρχισε να φωνάζει και να τους βρίζει. Η μητέρα της άρχισε να φωνάζει πανικόβλητη και να τους παρακαλάει να αφήσουν ήσυχη τη Μυρτώ.
Κάποιοι άνδρες των Μ.Α.Τ τη σταματούσαν από το να πάει κοντά στην κόρη της, όσο οι άλλοι τέσσερεις είχαν γυρίσει το χέρι της Μυρτούς πίσω από την πλάτη κρατώντας την κάτω στο δρόμο. Την κλωτσούσαν στην κοιλιά, στα πόδια, στα πλευρά, βρίζοντάς την χυδαία και σεξιστικά!
Εκείνη αντέδρασε και προσπάθησε να τους ξεφύγει. Τέτοια ήταν η οργή της που τα κατάφερε για λίγο, παρόλο που στην προσπάθεια της παραλίγο να χάσει το χέρι της. Οι αστυνομικοί όμως ήταν πολλοί. Εκείνη την ώρα ήρθαν στο μέρος της «οι άνδρες με τα μπλε» (με κράνη κλπ) και της είπαν «προσαγωγή!». Η Μυρτώ τους είπε –εξουθενωμένη από το ξύλο αλλά και οργισμένη-, «εντάξει, μόνο μην με αγγίζετε! Θα περπατήσω μόνη μου».
Τότε ένας απ’ αυτούς πήγε από πίσω της και έκανε πάνω της την κλασική χυδαία κινήση προσποίησης σεξ.
Στο δρόμο για την Γ.Α.Δ.Α την έβριζαν (λέγοντάς της το πώς θα την γ...) κι έφαγε κι άλλη κλωτσιά στην πλάτη. Η μητέρα της ακολουθούσε.
Κάθε τόσο η Μυρτώ τους ρωτούσε γιατί κατηγορείται, αλλά κανείς βέβαια δεν της έλεγε.
Όταν έφτασαν, δεν άφηναν τη μαμά της να ανέβει μαζί με τη Μυρτώ (και τη συνοδεία της), αλλά ένας (πιο «καλός») τελικά την άφησε.

Στη Γ.Α.Δ.Α:
Στον 11ο όροφο της Ασφάλειας γινόταν χαμός. Πολλά παιδιά, που τα τραβούσαν από δω κι από κει.
Τη Μυρτώ την έβαλαν σε ένα δωμάτιο (φυσικά αφήνοντας απ’ έξω τη μαμά), που είχε 2 καναπέδες. Στον ένα καθόταν ένας έφηβος 17 χρονών –όπως έμαθε αργότερα η Μυρτώ- που έκλαιγε ασταμάτητα (όσο ήταν εκεί η Μυρτώ, αυτό το παιδί -με σπασμένα τα νεύρα- δεν σταμάτησε καθόλου να κλαίει). Στο δωμάτιο ήταν 2 άνδρες γύρω στα 30, καλοβαλμένοι και μοντέρνα ντυμένοι. Είπαν στη Μυρτώ να κάτσει στον ένα καναπέ. Αμέσως της είπαν (βρίζοντάς την) να σηκωθεί και να πάει να κάτσει στον άλλο καναπέ. Η Μυρτώ δεν μιλούσε. Με το που σηκώθηκε για να πάει στον άλλο καναπέ (δίπλα στο παιδί που έκλαιγε) την κλώτσησαν στην πλάτη.
Η Μυρτώ έμεινε στην Ασφάλεια γύρω στις 3,5 ώρες. Όσο ήταν σ’ αυτό το δωμάτιο, οι μπάτσοι δεν την κτύπησαν ξανά, με κλωτσιές. Της έκαναν ψυχολογικό πόλεμο, εξευτελίζοντας την προσωπικότητά της. Πλησίαζαν το πρόσωπό τους γύρω στα 10 εκατοστά από το δικό της και αποκαλώντας την ...διάφορα, της περιέγραφαν το πως θα «ασελγήσουν» επάνω της. Κάθε τόσο της τραβούσαν τα μαλλιά.
Όταν ρώτησε πόσο θα κρατήσει αυτό κι αν αργούν πολύ ακόμα, ο ένας της είπε να τον ξαναρωτήσει το ίδιο πράγμα όταν θα την π... όλοι μαζί.
Επειδή βρήκαν στην τσάντα της τη φωτογραφική μηχανή, τη ρωτούσαν επίμονα κάθε λίγο αν είναι δημοσιογράφος. Όταν η Μυρτώ έλεγε ότι δεν είναι, την έβριζαν.
Δεν είχε μαζί της ελληνική ταυτότητα, αλλά είχε χαρτιά (ταυτότητα από τη σχολή της, πάσο κλπ) από την Αγγλία. Η μητέρα της είχε ταυτότητα μαζί της.
Όταν είδαν αυτά τα χαρτιά, έδειξαν πιο εξοργισμένοι και τη ρωτούσαν τι γυρεύει στην Ελλάδα!
Η Μυρτώ τους είπε ότι ήρθε στην πόλη της, για να κάνει Χριστούγεννα με τη μητέρα της, αλλά εκείνοι της έλεγαν ότι δεν την πιστεύουν και ότι είναι ξένος δημοσιογράφος, σκουλήκι κλπ...
Είδαν τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει αυτές τις μέρες και ήθελαν να κατασχέσουν την κάρτα μνήμης της μηχανής, αλλά η Μυρτώ δεν την έδινε. Επειδή έχει σχετικά καλή Digital SLR μηχανή, την ειρωνευόντουσαν για το πώς είχε τέτοια μηχανή, ενώ δεν είναι δημοσιογράφος και πώς την αγόρασε, πόσο κοστίζει και τέτοια...
Αργότερα, μπήκε στο δωμάτιο η δικηγόρος του 17χρονου. Αμέσως μαζεύτηκαν λίγο οι μπάτσοι και έγιναν πιο «ευγενικοί». Έκανε κάποιες συνεννοήσεις για το παιδί. Όπως άκουσε η Μυρτώ, το παιδί είπε ότι αστυνομικοί έβαλαν πέτρες στις τσέπες του, καθώς τον ανέβαζαν στον 11ο όροφο... (αυτός όπως είπαμε, δεν σταμάτησε καθόλου να κλαίει).
Μετά η δικηγόρος πλησίασε τη Μυρτώ. Τότε τη σταμάτησαν οι μπάτσοι, λέγοντάς της ότι η κοπέλα εκπροσωπείται ήδη και ότι ο εκπρόσωπος της είναι απ’ έξω.
Η δικηγόρος απάντησε ότι απ’ έξω είναι η μητέρα της κοπέλας κι ότι μόλις τη διόρισε δικηγόρο και της Μυρτούς, όταν είδε ότι έμπαινε στο δωμάτιο ως δικηγόρος του άλλου παιδιού.
Είπε στη Μυρτώ να μη φοβάται.
Έκανε κάποιες συνεννοήσεις, χαρτούρα κλπ. Η κατηγορία της τελικά ήταν «αντίσταση κατά της αρχής».
Την άφησαν να φύγει. Ο 17χρονος έμεινε εκεί.
Μετά πήγε στο νοσοκομείο. Στον Ερυθρό Σταυρό που εφημέρευε. Ήταν γεμάτο έφηβους.
Η Μυρτώ, που δεν μπορεί και τα νοσοκομεία, έφυγε μετά από λίγο χωρίς να βγάλει ακτινογραφία. Ήθελε μόνο να πάει σπίτι της και να βγάλει τη βρωμιά από πάνω της. Το μόνο που ήθελε απεγνωσμένα, ήταν να πλυθεί. Κι ας πόναγε παντού.

Έξω από το δωμάτιο στον 11ο όροφο, μπροστά στη δικηγόρο, ένας αστυνομικός της έκανε το εξής χιούμορ:
«σκέψου και την καλή πλευρά. Σε φέραμε εδώ γιατί σε περάσαμε για 10 χρόνια νεώτερη!»

Επίλογος:
Πώς αισθάνεται η Μυρτώ; Μόνο όποιος έχει ζήσει κάτι τέτοιο μπορεί να την καταλάβει.
Μου είπε ότι αισθάνεται άδεια. Σαν μετά από βιασμό. Πιο πολύ απ’ όλα την τρόμαξε ο εαυτός της. Αυτό μου είπε. Από άνθρωπος δυναμικός, αλλά ειρηνιστής, είδε τον εαυτό της να θέλει να σκοτώσει. Δεν ήθελε να πετάξει πέτρα ή να διαμαρτυρηθεί. Μετά από λίγο δεν τους μιλούσε καθόλου. Δεν τους απαντούσε. Ήθελε μόνο να τους σκοτώσει με τα ίδια της τα χέρια. Τίποτ’ άλλο. Αυτό την τρόμαξε πιο πολύ απ΄ όλα.
Μετά αμφισβήτησε το νόημα των ονείρων της.

Η Μυρτώ, εκεί που περπατούσε με τη μητέρα της, σωφρονίστηκε από την κρατική μηχανή.


Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

Πάει μακρυά η βα-ΛΙΤΣΑ

LITSA-3.mp3 -

Είναι χαρακτηριστική η πολιτικάντικη ατάκα που χρησιμοποιείται από τους δήθεν υπέρ άνω του ελληνικού πολιτικού στίβου. “Η λάσπη επιστρέφει σε αυτόν που την εκτοξεύει”.

Από την άλλη η λαϊκή σοφία λέει ο,τι “ η ζωή είναι απρόβλεπτη και γεμάτη ανατροπές”.

Κάπου εκεί κινείται και το ρητό “ μηδέν από του τέλους μακάριζε”...

Εδώ και ήμερες μου έρχεται στο μυαλό ένα τραγούδι του Γ.Μ.Μαρίνου (στον οποίο έχω ήδη αναφερθεί, ενώ επίσης δικό του τραγούδι θα ανεβάσω και στο επόμενο επετειακό ποστ). Το γεγονός είναι ο,τι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Σηκώνουμε κεφάλι, τραβάμε ξανά προς την δόξα, χορτασμένοι από οράματα και ελπίδες, αλλά στο τέλος χύνουμε (ή κάποιοι άλλοι χύνουνε )την καρδάρα με το γάλα και όλα ξανά από την αρχή, ή περίπου από την αρχή.
Μου αρέσει η αλληγορία που υφέρπει από τους στίχους.Ο Μαρίνος διαλέγει τις λέξεις μία- μία πολύ εύστοχα. Όλο το κομμάτι κινείται στην ομοιοκαταληξία Λίτσα - βαλίτσα, και πλάθεται μια κωμικοτραγική ιστορία με μάλλον μη αναστρέψιμη ηθικά κατάληξη. Το τραγούδι γραμμένο στην δεκαετία του 70, όπου το κύμα μετανάστευσης (και κατά συνεπεία η αναζήτηση του ονείρου μιας καλύτερης ζωής) ήταν σε πλήρη ανάπτυξη. Τότε λοιπόν ο νέος που ενώ αγαπούσε την Λίτσα, την παράτησε για να αναζητήσει το όνειρο. Φυσικά η εκπλήρωση του ονείρου πολλές φορές απαιτεί την καταπατήσει πτωμάτων, την εκμετάλλευση, και ίσως παρανομία.
Ο νέος λοιπόν βρήκε τρόπο να βγάλει εύκολο χρήμα, και φυσικά να ξεχάσει την ταπεινή του καταγωγή. Αναπτύχθηκε, δημιούργησε υλική περιουσία, αλλοτριώθηκε ηθικά. Αλλά είπαμε και στην αρχή. Μηδέν από του τέλους μακάριζε...

Ο καθένας μπορεί να τοποθετήσει στην θέση του “νέου” άτομα που ασκούν εξουσία, άτομα που μοιράζουν αφειδώς υποσχέσεις, αυτούς που έχουν φιλοδοξίες, αλλά όχι ικανότητες και ούτε ηθικές αναστολές.

Η Λίτσα, μπορεί αλληγορικά να είναι, (κατά τους Wolf Bierman- Δημ. Κούρτοβικ ) “ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος με κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος αυτός που συνηθίζει την κάθε βρωμιά, αρκεί να έχει γεμάτο το ντορβά"

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ. ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΜΠΛΟΓΚ ΤΟ ΚΑΘΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ.

ΛΙΤΣΑ

Όταν ήτανε νιος αγαπούσε τρέλα κάποια Λίτσα

στα είκοσι τέσσερα αυτός και στα είκοσι αυτά κοπελίτσα

μαύρη μοίρα σκληρή δίχως φράγκο , δουλεία και οφίτσια

και αλλάζει μια μέρα την Λίτσα με μια βαλίτσα


Για τα ξένα τραβάει και αφήνει ξοπίσω την Λίτσα

που είχε όνειρα χίλια και λίγη μα λίγη κοιλίτσα

να προσμένει αυτόν να γυρίσει με μια βαλίτσα

την βαλίτσα ν' αφήσει και να πάρει την άμοιρη Λίτσα


Άκου τώρα αυτόν που δεν είχε μαζί του Λίτσα

και στον δρόμο κοιμόταν παρέα με μια βαλίτσα

βρήκε λέει μια μέρα δουλεία μια ωραία δουλίτσα

μια κοκότα μικρή μια μικρή με λεφτά κοκοτίτσα.


Την άλλη ήμερα. Μυτερό υπόδημα και γραβάτα με χρυσή καρφίτσα

πεντακόσια στην τσέπη δουλεία σταθερή η κοκοτίτσα

στα σκουπίδια η Λίτσα, συγνώμη στα σκουπίδια η βαλίτσα

τα παλιά δεν χωρούν για να μπουν στην καινούρια βιλίτσα.


Μα ένα βράδυ χτύπα το κουδούνι και να η κοκοτίτσα

του είχε φέρει δουλεία με καινούρια στην δουλεία κοπελίτσα


που την βρήκε στον δρόμο κρατούσε και μια βαλίτσα

είχε και ένα παιδάκι μικρό και την λέγανε ΛΙΤΣΑ.

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008

Μάσκες

MASKES.mp3 -
Καλά θα ήταν, αλλά οι γνώσεις που έχω για τα οικονομικά θέματα τους δείκτες και τις αναλύσεις αυτών είναι πολύ περιορισμένες. Βέβαια έχω την αίσθηση ότι δεν χρειάζονται ειδικές γνώσεις για να αντιληφθεί κανείς το γελοίο της κατάστασης στην παγκόσμια οικονομία σήμερα. Είναι φιλότιμες οι προσπάθειες για μια ακόμη φορά των δαιμόνιων δημοσιογράφων (οι οποίοι έχουν γνώση για τα πάντα), να αποπροσανατολίσουν το κοινό. Ακούμε λοιπόν καθημερινά για Golden Boys για χρηματιστές για την πίεση στις αγορές για
την χρεοκοπία κολοσσών και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Όλη η υφιστάμενη κατάσταση μου θύμισε ένα τραγούδι του Βαγγέλη Γερμανού από τον δίσκο “Τα μπαράκια” . Φυσικά ο ποιητής δεν υπονοούσε κάτι τέτοιο , όταν το 1981 έγραφε το τραγούδι, ούτε που φανταζόταν πόσο ταιριαστό με την παρούσα κατάσταση θα ήταν. Προφανώς σε άλλες μάσκες αναφέρονταν, αλλά τουλάχιστον τότε γνωρίζαμε ποια πρόσωπα έκρυβαν από πίσω αυτές οι μάσκες. Ο στίχος σήμερα παρουσιάζει μου αλληγορικά πολλές ομοιότητες κατά την γνώμη , καθώς το καρναβάλι τέλειωσε, κι αυτοί ακόμη μάσκες πουλάνε στο παζάρι. Θα τους ξαναβρούμε λοιπόν μπροστά μας σε καινούρια παζάρια, και φυσικά δεν θα μπορούμε καν να τους αναγνωρίσουμε για να φυλαχτούμε
Τούτοι οι αρκουδιάρηδες με τα ταμπούρλα, τούτοι οι καρνάβαλοι με τις μάσκες, τούτοι με τα στόματα τα φαρδιά, που τίποτα δεν δείχνουν να παίρνουν χαμπάρι. Αυτοί που φρόντισαν να εξαφανιστεί το οικονομικό μοντέλο του υπαρκτού σοσιαλισμού, αυτοί που κατατρόπωσαν οικονομικά όλες τις χώρες που εφάρμοζαν διαφορετικό οικονομικό σύστημα, αυτοί που φρόντισαν να ενημερώσουν όλο τον κόσμο για την πτώση του αντίπαλου οικονομικού συστήματος, είναι εκείνοι που κατέστρεψαν και το δικό τους. Και σήμερα “ μες το κενό και μες την ζάλη”,όλοι οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ κάνουν γαργάρα την πτώση του υπαρκτού καπιταλισμού την οποία ουσιαστικά βιώνουμε τις τελευταίες εβδομάδες.

Δεν είμαι υπέρ του ενός ή του άλλου μοντέλου. Να εξηγούμαστε. Αντίθετος στην κοροϊδία είμαι και στην λάσπη.
Γιαυτό όλους τούτους τους παγκόσμιους φωστήρες , είναι καιρός τους μαζέψει ο σκουπιδιάρης...


υσ. “Τον δρόμο αφήνω χάνομαι στα στενά παρέα με έναν σκουπιδιάρη”....

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008

Κύριε Υπουργέ ... τα υπουργεία σας



Από την Ελευθεροτυπία της Πέμπτης 11-9-08 (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΕΔΩ)
χωρίς σχόλια...


Ένας στους 5 δεν βγάζει το ψωμί του!!!
...Ένας στους 4 συνταξιούχους, ένας στους 3 ανέργους και 290.000 ενεργοί πολίτες δεν κερδίζουν το «ψωμί» τους, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας...

...Συνολικά 2.100.000 πολίτες, το 21% του πληθυσμού, καλούνται να τα βγάλουν πέρα με λιγότερα από 404 ευρώ τον μήνα (το άτομο) ή 11.864 ευρώ το χρόνο (11.864 ευρώ για τετραμελή οικογένεια) με βάση τις τιμές του 2006. Το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό στην Ευρώπη των 27, μετά τη Λετονία (23%), ενώ ο μέσος ευρωπαϊκός όρος περιορίζεται στο 16%...

...Το 36,2% των εργαζομένων αμείβεται από το Δημόσιο. Και η κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη να διορίζει για να μειώσει την ανεργία και να ικανοποιήσει την κομματική πελατεία. Όμως το 2007 δύο στους τρεις προσληφθέντες ήταν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και ιδιαιτέρως με συμβάσεις 7-12 μηνών. Πρέπει να κρατούνται όμηροι εν όψει πολιτικών εξελίξεων (εκλογών κ.λπ.)...

...Το 2004 οι μισθωτοί και συνταξιούχοι εισέφεραν το 44% του συνολικού φόρου, ενώ στη συνέχεια τα βάρη τους αυξήθηκαν στο 50,1% (2006). Αντιθέτως, οι επιχειρήσεις από το 43% των φόρων που κατέβαλλαν (το 2004), ο κ. Αλογοσκούφης τούς ξαλάφρωσε. Το ποσοστό επιβάρυνσης έπεσε στο 36,3% το 2006...

...Παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, υπάρχουν φτωχοί και στο δημόσιο τομέα, δεν... πιάνουν όμως τον ιδιωτικό τομέα. Το 30% βρίσκεται κάτω των 1.000 ευρώ (καθαρά) το μήνα και το 37% από 1.000 έως 1.250 ευρώ. Έτσι, το 10% βρίσκεται κάτω από το όριο φτώχειας, αλλά στον ιδιωτικό τομέα τα πράγματα είναι χειρότερα: το 22% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας...



υσ. Δεν θα έλεγα ο,τι είμαι ας πούμε φίλος της μουσικής που παίζουν οι Goin' Through ,άλλα το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας το άρθρο ήταν ο τίτλος του πόστ, που αποτελεί στίχο του κομματιού αυτού.

Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2008

2ο Φεστιβάλ Τάνγκο Θεσσαλονίκης

Romina Godoy & Leandro Palou
Sebastian Achaval & Roxana Suarez


Οι διοργανωτές είναι καλά φιλαράκια και είμαι αρωγός στην προσπάθεια τους. Αύριο ξεκινά το 2ο Φεστιβάλ Τάνγκο στην Θεσσαλονίκη. Το φεστιβάλ παρουσιάζει ενδιαφέρον, τόσο για εκείνους που θα ήθελαν να αποκτήσουν αργεντίνικο ρυθμό, κίνηση και χορευτική χάρη, όσο και για εκείνους που τους αρέσει να παρακολουθούν εικαστικά, συναυλίες, και κινηματογράφο. Οι εκδηλώσεις περιλαμβάνουν: συναυλίες ( της Ζωής Τηγανούρια με τους Senso Latino, και των Tangarto), κινηματογραφικό αφιέρωμα "το Τάνγκο στο σινεμά", έκθεση φωτογραφίας "από τα αργεντίνικα λιμάνια μέχρι τον Θερμαϊκό" , άφθονα Milonga shows , και φυσικά μαθήματα Τάνγκο για αρχάριους και προχωρημένους. Ολόκληρο το πρόγραμμα των εκδηλώσεων εδώ.